فانوس جزیره

صدر نوشت مهم: این متن رو من به محض برگشت از سفر تو وب گذاشتم نمیدونم چرا اشتباهی تو پیش ها ذخیره اش کردم...واقعا ببخشید که دیر شد...الان اومده بودم پی نظرات فهمیدم.

حتما پیش اومده
کسانی اطرافت باشن که با رفتارشون آزارت بدن...
بعد از مدتی متوجه بشی که نه میتونی اون آدم رو نمیتونی عوض کنی(مثلا سنش بالا باشه،یا خودش نپذیره تغییر رو، یا در جایگاه تغییرش نباشی اصلا یا غیره)
 و نه میتونی از اون ها فاصله بگیری...(همکاری،هم کلاسی ای و غیره)

یه وقت هایی هست که هر چی فکر میکنی چاره ای برای بهبود وضعیت نداری، جز...
صبر...

یه بخشی از آیه ی 20 سوره ی فرقان هست که میگه:
و جعلنا بعضکم لبعض فتنة اتصبرون... و کان ربک بصیرا...
بعضی از شما رو بر بعضی دیگه وسیله ی آزمایش قرار دادیم،که آیا صبر میکنین؟؟
و من ادامه اش رو اینطور میبینم: و خدای تو پرورش دهنده و بصیره....
خدا میخواد پرورشت بده..تو با این صبرها بزرگ میشی و نگران نباش،
خدا داره خوب همه چیز رو میبینه...

صبر یک حرکت درونی و تغییر خودمونه.
وقتی به جایی برسی که بهبود شرایط به دست تو نباشه، بهترین چاره صبره.
صبر، ضد بی تابیه...
بی تابی کردن طاقتمون رو کم میکنه...
عصبی میشیم...
حساس میشیم...
و حتی دیگه قدرت تصمیم گیری نداریم..
و همه ی تمرکزمون میره به اون نقطه ی سیاه وسط صفحه ی سفید...
(شاید یکی بگه اصلا زنذگی من کلش سیاهه،سفید نداره،در اینجا نگاهی عاقلانه میکنیم و ارجاعشون میدیم به تک تک نقاط مثبت و ریزی که هرگز ندیدیمشون.)

و صبر
بهترین راهه برای اینکه با وجود چیزهایی که واقعا آزارمون میدن
زندگیمون تعطیل نشه و آرامشی قلبی داشته باشیم...