مثلا طرف را تو خیابون می بینی، با کلی ذوق و شوق میری جلو که احوالپرسی کنی بعد می بینی تحویل نمی گیره اصلا...
سری بعد تا می بینینش از دور مثلا براش دست تکون میدی...با خودت میگی حالا دوباره میرم و محل نمیده...بعد در کمال ناباوری طرف میاد و اساسی تحویلت می گیره!!!باز این وسط تویی که خجالت می کشی...
یعنی واقعا نمی دونی با این افراد چطوری باید بود؟!
دارم فکر می کنم گاهی ما هم در برخورد با امام زمان هم همینطوریم ها...تحویلمون میگیره، کم محلی می کنیم...تحویل نمیگیره، میگیم به خوبها سر می زنی، مگه ما بدها دل نداریم؟!
خلاصه که تکلیفمون با خودمون هم معلوم نیست...
تکلیفمون با خودمونم مشخص نیست