تسبیح
یعنى در تو بینش و آگاهى و حالتى به وجود آید که
وقتى «درد و رنج» را در انسان،
«ظلم و ستم» را در جامعه،
«تفاوت و تبعیض» را در هستى و آفرینش
و رابطه این همه را با «اللَّه» دیدى،
با این همه او را پاک و منزه ببینى؛
چون
درد و رنج، عامل حرکت تو هستند
و ظلم و ستمى که دیگران در حق تو داشته اند، علامت آزادى آنها و در عین حال، وسیله درگیرى و ورزیدگى توست.
تفاوت و تبعیض هم ملاک افتخار نیست؛ چون این مهم نیست چه دارى و در چه موقعیتى هستى،
مهم این است که دارایی هاى تو چقدر بازدهى داشته است
و در موقعیتها چه نوع موضعگیرى را داشته اى.
عین - صاد
❤منتـــظر المـهـدی❤
