قدری این مطلب رو توضیح میدم تا احیانا اگر کسی از تصویر چیزی متوجه نشد با توضیحات متوجه منظور من بشه
همونطور که گفتم هر موجودی از قسمت سَرش غذا میخوره... گیاهان که سرشون همون ریشه شون هست و توی خاک هست... رو به پایین هستن لذا غذاشون هم مطلقا زمینی هست
حیوانات هم اغلب سرشون در راستای افق و موازی با زمین هست
انسان هم که سرش در بالای بدنش قرار داره و قامتش عمودی هست و میبینید که چهار حس ادراکی ( بینایی و شنوایی و بویایی و چشایی) فقط در سر قرار داره و حس لامسه علاوه بر سر در تمام بدن جریان داره آلت قوه واهمه که مفاهیم رو میفهمیم در قسمتهای انتهایی مغز یعنی پشت سر قرار داره و آلت قوه خیال در وسط و جلوی مغز...
این یعنی چه؟ اگه بخوایم در این نحوه خلق کردن خدا تفکر داشته باشیم اشکالی داره؟ چرا خدا اینطوری خلقمون کرد؟
چرا آلت تمام قوای ادراکی در بالای بدنش قرار داره؟ آیا اگر بخوایم با دید عقل بنگریم (نه با دید علم طب و علوم تجربی) این نتیجه اشتباه هست که خدا خواسته به انسان بگه :ای انسان غذای جان تو، سماوی هست؟
زبان حال این نحوه خلقت ما اینه:
ای روی دلت رو به آسمان بگیر تا دریابی هر چی که چشمت می بینه و گوشت میشنوه و بویاییت استشمام میکنه و چشایی ات میچشه و واهمه ات میفهمه و خیالت صورتگری میکنه و لامسه ات لمس میکنه همه یار هست و حقیقت هست و معنا...
بیخود نیست که فرمودند: هفت در جهنم : لامسه ، بویایی ، چشایی ، بینایی ، شنوایی ، وهم و خیال هست وقتی زیر پرچم عقل نیستن (مراد از این عقل ، عقل معاش نیست ، بلکه عقل قدسی و همون شرع هست)
و هشت در بهشت : لامسه ، بویایی ، چشایی ، بینایی ، شنوایی ، وهم ، خیال و عقل هست وقتی این حواس و قوا در خدمت عقل باشن تمام ادراکات انسان موجب تعالی انسان میشن و بهشتی هستن...
عذر خواهی نوشت:
دوستان مدتی بنده رو چراغ خاموش ( با نظرات بسته) تحمل کنید تا بلکه ان شا الله فرجی بشه
یا علی
