تا حالا دقت کردی چرا کف کفش یا کف دمپائی را نقش و نگار میدن؟
اصلا می بینی کفِش قشنگ تر از خودشه!!
یادش به خیر بچه که بودیم از بس شیطنت می کردیم همیشه یه چند تا سنگ گیر می کرد بین این نقش و نگارها و ما با هزاران فناوری کودکانه!! اینها را از کف کفش یا کف دمپائی جدا می کردیم...
از روی همین نقش و نگارها میشه فهمید کی اومده و کی رفته...حالا اگه همه، یه مدل کفش پوشیده باشند چی؟
اصلا اگه پا برهنه باشند چی؟اون وقت تکلیف چیه؟
اگه از وسط میدون مین رد شده باشی یاد می گیری که پات را بذاری جای پای اونی که به قدم هاش مطمئنه...قدم هاش ایمنه...چهار چشمی حواست به اینه که مبادا، رد پاش را گم کنی....
که اگه گم کردی، دیگه باید دل را به دریا بزنی و قدم بر داری...چون یا می مونی یا پات را از دست میدی و یا کلا خداحافظ شما!!{لبخند}
اگه موندی که فبها...حرفی توش نیست...
اگه پات قطع شد و موندی خب می مونی اما دیگه قابل اعتماد نیستی در تشخیص درست گام برداشتن...
و اگه رفتی...
اگه رفتی، رفتنت دو حالته:
1. به دنبال رد پات می گردند حتی اگه محو شده باشه ...حتی اگه پا برهنه باشی...و پاشون را می ذارن جای پای تو...
2. به دنبال رد پات می گردند حتی اگه محو شده باشه ...حتی اگه پا برهنه باشی...و پاشون را نمی ذارن جای پای تو...
در هر حال اجازه نداری مدام بر گردی ببینی کی پشت سرته که بگی فلانی بیا دنبال من...چون خودت باید حواست به جلوئی باشه و دنبالش بری...
پس خوب دقت کن پات را جای پای کی می ذاری؟!...
"شهدا به نظاره نشسته اند تا بنگرند حافظان خونشان را"
راحله سادات
