فانوس جزیره

سلام مومن

نظر لطف شماست

واقعا در واژه نمی گنجه

خدا خودش رحم کنه ... کاش مدیران اجرایی کشور عاقلتر بودن

کاش همه ما عاقل بشیم... نمیشه همش رو گردن مسئولین انداخت...

یا علی

بله

بنده متوجه منظور شما شدم... حق با شماست

من همینجا بارها عرض کردم که این منتظر بودن زمانی پایین ترین مرتبه انتظاره انتظار واقعی اینه که امام همیشه امامه و من در همه حال باید ماموم باشم یعنی اگر امامم داره اسم غایب خدا رو تجلی میده بفهمم از من چی میخواد؟ یعنی اگر من ماموم واقعی باشم میفهمم امام داره به من میگه که امروز تکلیف مامومین من اینه که به غیب سفر کنن و اهل سِر بشن... امام باید به امت بگه بیا نه اینکه امت به امامش بگه بیا... امت باید به خودش بگه برو... امام هر تصمیمی گرفت من فقط باید تبعیت کنم.. تصمیم خدا و امام امروز اینه که امت باید به غیب و باطن سفر کنن خب معطل چی هستیم؟ راه بیافتیم...

از آشنایی با شما خوشحال شدم و استفاده کردم فقط چرا وبتون به روز نیست؟

یا علی

سلام برادر

من نظرات این مدلی خیلی با طبعم جوره

در مورد اشک نوشت و درد نوشت کاملا با شما موافقم مخصوصا درد نوشت که خیلی حرف داریم و خیلی درد...

اما در مورد قسمت اول کمی حرف دارم از خوانندگان نظرات هم تقاضا دارم به چشم مباحثه طلبگی به این تبادل نظرات نگاه کنن نه مناظره و مجادله (هر چند شان خوانندگان ما اجل از اینهاست) چون در مباحثه هدف هر دو طرف بالا بردن فهم خودشان هست نه مغلوب طرف مقابل...

در این شکی نیست که در فروع دین باید از یک مرجع تقلید ، تقلید کرد یا خود طرف مجتهد باشه که نیازی به تقلید نداشته باشه

اما اگر شما از خود بپرسی چرا باید نماز بخوانم به این معنی نیست که تا وقتی که به جواب نرسیدم نماز نخوانم اتفاقا اگه طرف با چنین سوالی دست از نماز خواندن بر داره عاقل نیست و دچار توهم شد

در اینکه هر کسی میتونه به اسرار احکام برسه که شکی نیست... بازاری و طلبه هم نداره... بسته به همت و طلب و اخلاص اشخاص داره... پس راه برای رسیدن به سِر احکام بازه به قول حضرت علی که به محمد حنفیه فرمودن : اقراء ورقاء (بخوان و بالا برو) چه اینکه کتابها هم نوشته شده مثلا میرزا جواد ملکی تبریزی کتابی دارن با عنوان اسرار الصلاة... حالا اگه ما به اسرارش نمی رسیم یک دلیل شخصی داره نه اینکه راه برای رسیدن به اسرار احکام بسته باشه و البته کسی هم نمی تونه مدعی بشه من به تمام اسرار رسیدم... هر کسی به اندازه وسع خودش...

من توی مطلبم عرض هم کردم که تنها عقل هست که میتونه تعبد داشته باشه یعنی فقط یک انسان عاقل هست که با وجود اینکه مثلا به سِر نماز پی نبرد اما همچنان نمازش رو تمام و کمال به جا میاره منتها این به این معنی نیست که به اسرار نماز فکر نکنیم اتفاقا بزرگان فرمودن تقوای عقل سواله..

و یک مطلبی که خودتون هم اشاره کردین که به ما فرمودن در اصول دین سوال بپرسین و عمیق بشین... سوال من اینه: خی توحید یکی از اساسی ترین اصول دینه آیا پی بردن به اسرار توحید آسانتر از پی بردن به اسرار نمازه؟ وقتی میگم پی بردن به اسرار، منظورم همون سوال از چرایی هست... من میگم اتفاقا پی بردن به اسرار در اصول دین که تقلیدی هم نیست خیلی دشوارتر از پی بردن به اسرار در فروع دینه منتها چیزی که هست تا اصول دین فهم نشه فروع دین فهم نخواهد شد اما وقتی اصول دین به صورت تحقیقی برای شخص جا بیافته تعبدش در فروع بیشتر هم میشه و ضمن اینکه باز هم عرض میکنم تعبد در فروع دین نه تنها منافاتی با تعقل در فروع دین نداره بلکه این دو عین هم هستن..

اینکه فرمودید ذهن ما ممکنه کشش نداشته باشه من هم قبول دارم اتفاقا این همه حرف از فرهنگ زده میشه برای همینه که ماها این ذهنمون رو از حالت سایلنت خارج کنیم در مسئله ظهور که حرفش رو میزنیم بنا بر همینه یعنی قرار نیست فقط یه عده طلبه در دین عمیق بشن بلکه عموم مردم باید به سمت باطن دین حرکت کنن... و الا در همه دورانها امام زمان خواصی داره که همیشه باهاش در ارتباطن و به اصطلاح روایی ما بهشون میگن اوتاد و عده ای هم به این چهار اوتاد وصل هستن که بهشون میگن ابدال و همینطور میاد پایین تا صلحا و نجبا و... هدف عموم مردم هستن

اتفاقا کسی که اهل تعقل در تمام زوایای دین نباشه روی تعبدش هم نمیشه خیلی حساب باز کرد به نوعی عاریه ای هست

یا علی

سلام

ممنون که حوصله کردید و مطلب رو مطالعه کردید

خدا به شما هم خیر کثیر عطا کنه

الهم عجل لولیک الفرج

سلام برادر

راستش ما که هنوز مجوز خوندنش رو هم از اوستامون نگرفتیم یعنی فرمودن هنو دهنت بوی شیر میده (نقل به مضمون)

اما شکر خدا یک میل وافری دارم به خوندن... خدا گواهه فیزیک و شیمی و پزشکی و ریاضی و نجوم و اینها هم نداره خدا نکنه یه آدم باسوادی گیر ما بیافته دیگه مهم نیست در چه رشته ای تخصص داره ... اون روز روز خوشبختیه منه و روز حرف زدن اون آدم مطلع

همه جا رسمه خانمها در مراسم خواستگاری هی شرط و شروط میذارن اما در مورد من تقریبا برعکس بود به خانممون اون روزی که برای آشنایی خدمتشون رسیدیم این اتمام حجت رو کردیم که من شیفته دانش هستم باید دنبالش برم شاید جاهایی برای شما سخت بشه و ازین حرفا..

اما خب اگر این شوق رو کنترل نکنم از منحرفین بزرگ خواهم شد که اون سرش نا پیداست (لبخند)

در مورد عمل هم یه روز مطلب خیلی زیبایی خوندم که دوست دارم اینجا بنویسم

انتهای آگاهی عمل هست و انتهای عمل آگاهی

راستی بعضی وقتها میخوایم صوت بذاریم ولی انگار نمیشه... چه باید کرد؟

سلام

دقیقا همینطوره که فرمودید

هر کسی یه جواب هر چند سطحی به چرایی خودش داده و بعد دنبال چگونگی رفته

اتفاقا به همین خاطر هست که درگیر چرایی ها شدن بسیار لازم و حیاتی هست... چون همه افعال بشر نتیجه ی اون پاسخی هست که به چراهای خودشون دادن

وقتی انسانی وارد وادی پرسش از چرایی امور بشه اگر به حقیقت صدق داشته باشه که خواهد فهمید این وادی وادی ساده ای نیست و جای عجله و خودسرانه تصمیم گرفتن نیست

و بسیار استاد دیدن و صبوری کردن میخواد...

ملاصدرا وقتی رفت پیش میرداماد فلسفه بیاموزه  میرداماد به ایشون فرمود این وادی ، وادیه خطرناکی هست یا به عالم اله میرسی یا به الحاد و بی دینی...

و حقیقتا هم همینطوره و این رو هم عرض کنم کسی بگه من دنبال یه مسیری هستم که هم بتونم به لقاء الله برسم هم خطر گمراهی توش نباشه چنین شخصی اصلا وارد این وادی نشه بهتره

اگر همون اعمال عبادی متعارف رو انجام بده و حرام رو ترک کنه و اخلاقیات رو رعایت کنه بهشتی خواهد شد... بهشتی شدن خیلی خوبه اما هدف از خلقت انسان این نبود... هدف خدا اینه که بنده اش به غیر خدا رضایت نده...

بله وارد شدن در چرایی ها خیلی همت و صبوری و اعتدال مزاج میخواد به تکون خوردنی انسان از صراط دین خارج میشه به قول حافظ:

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل

کجا دانند حال ما ، سبکباران ساحلها

به همین خاطر همیشه عرض میکنم شیعه دینی نیست که بشه فقط با مطالعه کردن حقایقش رو یافت باید یک استاد الهی (یک ولی خدا) دستگیری کنه از آدم و اگر ما به صدق در مسیر دین پا بذاریم لازم نیست ما دنبال یک ولی خدا باشیم اونا میان دنبال ما... این هم یکی از بطون معانی جدا ناپذیر بودن قرآن و عترت در دین اسلامه...

غور کردن در چرایی ها به ما این رو میفهمونه که بدون یک استاد راه طی کرده نمیشه... اونوقته که مضطر استاد خواهیم شد... این یعنی فرج...

یا علی 

سلام سیده ی بزرگوار

اول جا داره تشکر ویژه بکنم از شما و گروهتون به خاطر اهتمامی که به امر ازدواج جوونها دارید خدا خیر دنیا و آخرت رو نصیبتون کنه

خدا میدونه چه خدمت عظیمی میکنید!!!!!!!!

اما در مورد برداشت نوشتتون و اما سوال زیبایی که پرسیدید:چرا؟؟؟؟ چرا به جایی نمیرسد؟

اول باید عرض کنم که کی گفته چرا به جایی نمیرسد؟ چون در مواردی به جواب نرسیدید این نتیجه رو گرفتید؟

عرض کنم اگر من لیست چراهایی که هنوز به جوابشون نرسیدم رو براتون نمایان کنم حتما شما به خودتون امیدوار میشید...

ذات سوالهایی از این دست اینه که انسان باید صبور باشه وقتی شما سوال از چرایی میکنید در واقع وارد وادی تفکر میشید فهمی که از ناحیه تفکر برای انسان حاصل میشه خیلی فرق داره با فهمی که از ناحیه اطلاعات برای شخص حاصل میشه (نمیدونم تا حالا بهش توجه کردید یا نه) وقتی شما به حقیقت روی چرایی مسئله ای تفکر میکنید شرط اینکه به جواب برسید سه مولفه مهم هست: زمان - مکان - بیان. یعنی شما با تفکرتون دارید از خدای عالم و به تبع از امام زمان طلب فهم میکنید و خدا به واسطه امام باید این فهم رو به شما بده منتها برای اینکه این جواب در جان شما اثر کنه باید اون سه مولفه با هم تطابق داشته باشن چون اینجا عالم ماده هست و احکام خاص خودش رو داره

نمیدونم تجربه کردید یا نه اما گاهی برای انسان پیش میاد که از ناحیه تفکرش به جوابی میرسه و خیلی براش لذت بخشه اما وقتی اون جواب رو به دوستش میگه میبینه چندان عمق مطلب رو درک نکرد... این زیر سر اینه که شما از ناحیه تفکر به فهم مطلب رسیدی اما اون دوست شما از ناحیه اطلاعات به فهم مطلب دست پیدا کرد و لذا زیاد روش اثر نذاشت چون در رسیدنش به جواب اون سه مولفه زمان و مکان و بیان تطابق نداشت...

فلذا در رسیدن به جواب چرایی ها خیلی باید صبور بود و از طرفی شخص متفکر حتما باید خودش رو به یک انسان الهی برسونه تا کجی های فهمش رو بهش نشون بده به قول حافظ که فرمود : به کوی عشق منه بی دلیل راه (استاد) قدم ... که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد

یا علی

سلام برادر

من شما رو با این جمله میشناسم :سلام مومن. جزاکم الله خیرا
البته یه مدت سلام دلاور بوده ها!!!! فکر نکن آمارتو نداریم...

در مورد چرا و چگونه مطلب خوبی رو این مومن "مسافر" بهش اشاره کردن : که هر کسی دنبال چگونگی میره حتما یه جوابی ولو سطحی به چرایی همون کار به خودش داده...

این یعنی اینکه اصلا انسان نمی تونه بدون جواب دادن به چرای خودش کاری رو آغاز کنه

عمده اینه که انسان عقل رو بشناسه و پاسخ عقلانی به این چراها بده که خودش باب مجزایی رو باز میکنه

یعنی یا نفسانیات به چرایی پاسخ میده یا عقل

یه داستانی داره مولانا: میگه مجنون با شترش داشت میرفت سمت خونه لیلی همین که نزدیک خونه لیلی رسید و چشمش به لیلی افتاد از خود بیخود شد و افسار شتر رو رها کرد وقتی به خودش اومد دید توی یه ده دور افتاده ای هست و فرسنگها از لیلی دور شد مولانا میگه وقتی مجنون افسار شتر رو رها کرد شتر چون در اون ده یه بچه داشت رفت به سمت بچه خودش و نتیجه میگیره که انسان هم همینه نفس همون شتره و بچه ی شتر تعلقات نفسه به محض اینکه افسار عقلانیت رو از نفس برداری رو میکنه سمت تعلقاتش و نفسانیات... 

سلام

آی گفتی برادر!!! فراموشی!!!

همه ما دچاریم... مدتیه درگیر این پدیده فراموشی توی انسانهای امروز بودم...

داستانی داره برا خودش...

خب فرمایش استادتون متینه... صاحب کتاب آدم سنگینیه... این حرفهای کتاب حرفهایی هست که در اون سحرها بهشون داده شده...

نمیشه صرفا با فهم مفهومی ازشون عبور کرد...

عاقبت همگی بخیر

سلام

دیگه کمتر میبینیم نظرات شما رو توی این وب...

در مورد ازدواج درست میفرمائید... خیلیها در رسوندن مملکت به این نقطه مقصرن... قصد نداریم دنبال مقصر بگردیم اما به قول شما درست شدنش خیلی کار و زمان میبره

اما انصافا درد داره...

بارها خواستم در مورد ازدواج مطلب بنویسم اما یه سری مراعاتها مانعم شد... آخه خیلیها حاضرن با ابتدایی ترین امکانات ازدواج کنن اما از سمت دیگه ای به بن بست خوردن... این موارد اشک آدم رو بیشتر در میاره... یا الله... 

سلام

عرض به حضورتون که من یه اخلاقی ه دارم خودمو مقید به نظر دادن نمیکنم گاهی از یه مطلبی خیلی خوشم میاد اما دستم به نوشتن نمیره

وقتی نظر نذارم دلیلش فقط اینه که نتونستم نظرم رو بیان کنم... خیلی وقتها دوست داشتم نظری بنویسم اما نتونستم...

اما چیزایی که فرمودین و درک میکنم... گاهی آدم برای اینکه خودش باشه نیاز داره گمنام باشه

از اینکه اینقدر اذیت شدین خیلی ناراحت شدم انصافا

اگر ما رو بعنوان دوستتون قبول کنید ما خوشحال میشیم... کلا از انسانهایی که اهل تعقل هستن خوشم میاد و دوست دارم باهاشون مصاحبت کنم

یا علی

سلام

نه من نمیگم نیاز به تجربه دیگران نیست و نمیگم که نیاز به مطالعه هم نیست

اگه مطلب قبلی من رو بخونید (چه فرقیست بین فهم انسان و درک انسانی) متوجه منظور من میشید

ما مفهوم خیلی از چیزها رو میفهمیم مثلا وقتی کسی از میوه ای صحبت میکنه که ما تا حالا نخورده باشیم فرض کنید تا حالا سیب نخوردید و کسی بیاد شکل سیب و طعم سیب رو براتون وصف و شرح کنه قطعا شما میفهمید که اون چی میگه و نسبت به سیب شناخت پیدا میکنید اما شناخت شما در حد یک شناخت مفهومی هست هرگز طعم سیب رو و بوی سیب رو و بافتش رو ادراک نخواهید کردحتی وقتی دو نفر که دارن از تفاوت طعم سیب دماوند و سیب سمیرم صحبت میکنن شما نمی تونید درک کنید

توی اون مطلب قبلیم عرض کردم درک حقایق شناخت مستقیمتری هست از فهم حقایق... ما باید معقولات رو ادراک کنیم حال اینکه ما در حد فهم توقف میکنیم

تفکر انسان رو به سمت ادراک پیش میبره منتها زمان میبره و لوازم داره... خب حالا شما سیبی رو خورده باشیدکه دوستتون هنوز نخورده باشه آیا میتونید کیفیت اون طعم رو بهش با وصف و بیان انتقال بدید؟ استفاده از اطلاعات و تجربه دیگران برای اینه که ما یه دید کلی پیدا کنیم و به خطا نریم اما برای ادراک حقایق اینطور نیست که مثلا کتاب ابن سینا رو بخونیم و بعد که حرفاشو فهمیدیم بگیم من به حقیقت حرفهای ابن سینا رسیدم

کاش در مورد منظورتون از سوال از چرایی یه مثال هم میزدید من اینطور برداشت کردم که مثلا شما میگید چرا فلان آدما اینطور رفتار میکنن؟... اگر منظورتون اینه باید بگم خب فرض هم بکنید بهتون جواب بدن؟ مثلا بگه دوست دارم فلان خطا رو بکنم وقتی انجام میدم لذت میبرم... خب جوابش چه فایده ای داره... ما در سوال از چرایی امور کاری به دلیل دیگران نداریم.. چون هر کسی دیدگاه مخصوص به خودش رو داره ما کاری با دیدگاه دیگران نداریم.. منظور من از سوال از چرایی امور چیز دیگه ای بود...

در مورد ازدواج هم مثل اینکه خیلی توپتون پره حق هم دارید... کلبه از پایبست ویرانه مخصوصا توی تهران...

سلام

در مورد درد نوشت حق با شماست در درجه اول خانواده ها باید هوشیار باشن اما ببینید مثلا الان ربا خوری یک مسئله دولتی و رایج شد توسط همین وامهای بانکها تقریبا کمتر خانواده ای هست که لقمه اش به ربا آلوده نشده باشه لقمه ی ربا حرامه .. حالا کسی که لقمه حرام میخوره آیا میاد تن به احکام اسلام بده

مقصر این حرام خوری مردم کیه؟ وقتی بانک مرکزی میگه ما شورای فقهی داریم و این سودها ربا نیست بر اساس نظر فقهی حضرات شورای فقهی شون

حال اینکه اکثر مراجع سودهای بانکی رو ربا میدونن...

به اسم دین دارن ربا میدن به مردم خب مردم هم نیاز دارن چه کنن؟...

میخواد دختر شوهر بده لوازم اولیه زندگی دخترشو نداره بخره مجبوره وام بگیره... اثر تکوینی ربا رو که نمیشه برداشت!!!! حالا این یک نمونه از افتضای مسئولین هست

به نظر من هم مردم هم مسئولین به یک اندازه مقصرن

یا علی

سلام

به ما خطاب کردید رزمنده، یاد همکارمون توی این وب عمو رزمنده افتادم...

ببینید خواهر انحراف از همینجا شروع میشه امروز شما میگی رزمنده فردا من هم دچار توهم میشم که الان من رزمنده هستم؟ بعد رزمنده میگه پس من کی ام؟

اصلا یه داستانی میشه برا خودش (لبخند)

ممنون از نظر خوب شما...

خب الان اختلاف ما سر چیه؟... من هم نظرم همینه.. بله که باید انسان ورودی ای داشته باشه بعد به تفکر بشینه

در خلاء که نمیشه تفکر کرد.. اصلا من حرفم اینه که ما مطالعه میکنیم نه برای اینکه صرفا اطلاعاتی کسب کنیم  بلکه برای این که این اطلاعات بشن مایه ی تفکر..

اما حالا یه سوال دارم از شما: یه نگاه به اطلاعاتی که دارید بندازید... خیلی اطلاعات دارید در خیلی زمینه ها... انصافا به اندازه اطلاعاتمون اهل تفکر هم شدیم؟

به انیشتین گفتن سرعت نور چقدره؟ گفت نمیدونم... گفتن چطور نمیدونید حال اینکه توی همه کتابها نوشته و خودتون غالبا باهاش سروکار دارید؟

گفت : خب اگه توی همه کتابا نوشته هست چه لزومی داره من خودمو معطل حفظ کردن این عدد و رقمها بکنم؟ هر وقت نیاز داشتم از توی کتابها میگیرم عددشو...

من حرفم اینه که اطلاعاتی که مایه تفکر نشه برای ما نه تنها هیچ سودی نداره بلکه حجاب هم میشه برای رسیدن انسان به ادراکات عقلانی.

اما با حرفتون کاملا موافقم که اساتید باید با حرفها و بیان علمشون محرک دانشجو و طلبه باشن در رفتن به سمت مطالعه و تفکر... کاملا اعتراضتون بجاست

در مورد شبهه ای هم که دارید (عاشورا) صبور باشید اونقدر که این سوال به شما نفع میرسونه شاید جوابش به این اندازه به شما نفع نرسونه...

باز هم اگر شبهه میخواید به من بگید تا قطار قطار براتون لیست کنم از توحید و امامت و نبوت و معاد گرفته تا جزئی ترین امور دینی مون...

کسی که سوال داره نباید ترس داشته باشه کسی که اخلاص نداره باید نگران باشه...

بنده چند بار عرض کردم کسی که واقعا تشنه علوم معارف ناب هست باید به دنبال یک استاد الهی (الهی یعنی کسی که فوق ملکوت رو هم ادراک کرد) باشه... دقیقا ما نمیتونیم تنها با اتکاء به تفکر خودمون به نتیجه برسیم علامه حسن زاده آملی در کتاب دروس معرفت نفسشون میفرمایند: تفکر در نظام هستی مانند درختی هست که میوه اش تحیر هست. (نقل به مضمون).. و پیامبر در میفرمایند: خدایا بر تحیرم بیافزا.... البته معصومین فوق مقام فکر هستن اسناد کلمه تفکر به معصومین پایین آوردن شان آنهاست...

اصلا هم موضوع رو پیچیده نکردید ... ما واقعا استفاده کردیم از نظرات شما 

سلام

ممنون که وقت گذاشتید

راستش اوایل فکر میکردم باید حتما کوتاه بنویسم تا همه بخونن اما بعد گفتم خب بقیه دوستان هم مفید مینویسن هم غالبا کوتاه مینویسن

من بیام مطالب رو مفصل بنویسم هدف این نیست که همه بخونن... باید حق مطلب ادا بشه گاه برای این هدف باید مفصل نوشت... خب هر کسی کم حوصله هست نمیخونه اینجا که اجبار و اکراه نیست... من هم انصافا انتظار ندارم که حتما دوستان باید نظر بدن...

یا علی

ای بابا این تعارفا چیه؟

بنده یک مسئله رو همیشه در دوستیم با دیگران آویزه گوشم میکنم هرگز خودم رو وارد حریمشون نمیکنم

در هر حدی با ما سخن گفتن در همون حد باهاشون مصاحبت میکنیم...

خلاصه اینکه از روی صدق عرض کردیم دیگه هر جور که خودتون صلاح میدونید...

یا علی

سلام

باور کنید وقتی خوندم که راهی کربلا هستید خیلی خوشحال شدم

زیارتا قبول ان شاالله روزی هر سالتون باشه

تا حالا توفیق رفتن به کربلا رو نداشتم یکی از دوستای خیلی خوب و عاقلم رفت یکی دو سال پیش، وقتی برگشت ازش پرسیدم چه خبر؟

گفت : نمیدونم ولی برای من اونجا یوم الحسرت بود...

در مورد اشک نوشت هم باید عرض کنم هر چند بنده برخی از انحرافاتی که توی عزاداریها وجود داره رو رد میکنم و افراطی گری در عزاداری رو قبول ندارم اما اگر کسی واقعا عمق فاجعه ای رو که برای اسرا رخ داده رو درک کنه ( یک از هزارش رو) حق داره گریبان چاک کنه و توی سر و صورت خودش بزنه... (آه)

سلام

چرا اینقدر قاطی مومن؟!!!!

دست مریزاد... سوالات کودکی رو خیلی خوب اومدید... واقعا هم همینطوره که فرمودید... اصلا فطرت انسان بر این گونه سوالات ( از چرایی پرسیدن) هست اما از فراموشی...

میگن کلمه ی انسان رو از دو ریشه گرفتن : یکی : انس. دیگری: نسی (نسیان و فراموشی) که در مورد ماها بیشتر این دومیه صدق میکنه گویا...

از دردها هم چی بگیم ؟ اجازه بدید کمی هم سکوت کنیم

یا علی 

سلام

ای کاش...

اگر برای ما مکشوف میشد چه گنجی در ازدواج نهفته هست از شوق برای ازدواج جان میدادیم

اگر بتونم یه وقتی بذارم و یه مطلب در این خصوص جمع آوری کنم خیلی خوب میشه...

ان شا الله همه جوونها خوشبخت بشن

یا علی

سلام

ما اگه یه نکته از کسی یاد بگیریم تا آخر عمر اون شخص رو دوست خودمون میدونیم ولو اینکه تا آخر عمر هم دیگه زیارتش نکنیم...

ما در قید و بند زمان نیستیم... به نظر ما برای دوستی سنخیت و همدلی نیازه نه فرصت برای سر زدن به همدیگه... تو لیست دوستان ما هستن کسانی که کلا یه بار بیشتر باهاشون توفیق مصاحبت نداشتیم... همین کافیه دیگه...

ما هم دوستدار شما هستیم حالا تا هر وقت که خواستید برید و نباشید ، خب برید... دنیا هست و هزار جور بالا و پایین... ان شا الله هر جا هستید همواره با خدا باشید...

یا علی

ای بابا...

ما  همه مسافریم مومن

مسافر هست و هزاران سختی و خطرات سفر... همین که بتونه گلیم خودش رو از آب بکشه هنر کرده

دیگه جا برای این نمیمونه همسفرش هم ازش متوقع باشه...

ما باید هم رو درک کنیم و برای هم دعا کنیم

یا علی

سلام

این صفحه پروفایل رزمنده کجاست که ما خبر نداریم؟

عرض کنم پایین هر مطلب اسم نویسنده هر مطلب نوشته هست... اسم مستعار بنده هم " صالح" هست

به هر حال از نظرات شما استفاده کردیم مخصوصا که متوجه شدیم در امور خیر هم فعال هستین

التماس دعا

سلام

زنده باشید

واقعا هم همینطوره که ایشون فرمودن

ممنون بابت حضورتون

یا علی

سلام

عمو دلاور ما همونطور که اومدنش خیر بوده رفتنش هم خیره ان شا الله... همه ما باید بریم...

موقتا اینجا هستیم....

یعنی چی دیگه نمی تونی بیای؟!!!

اگه به اولتیماتوم دادنه که ما هم اولتیماتوم میدیم که اگه بری منبرامون رو حلالت نمیکنیم... حالا بیا و درستش کن...

در مورد عقل هم سوال خوبی پرسیدید باید در موردش مفصل بحث بشه اما اجازه بدید توی یه فرصت مناسبتری در این باره بحث کنیم...

یا علی

سلام

ما کلا ریا میا تو کتمون نمیره

راستش ما به این هدف گروهی نداریم اما همینطور فله ای تا حالا چند تا جوون رو فرستادیم خونه بخت

یه روز یکی از دوستامون رو تازه بعد از یکسال کار فرهنگی نماز خون کرده بودیم ( حتی یکبار هم بهش نگفتم نماز بخون... با مصاحبتی که توی این یکسال داشتیم خودش به این نتیجه رسید که نماز بخونه...) یه روز با هم رفته بودیم یکی از آبشارهای معروف استان گلستان (شیرآباد) خیلی هم شلوغ بود و رفت و آمد بود ظهر که شد گفتم مجتبی من میخوام نماز بخونم گفت اینجا که جایی برای نماز خوندن نیست همه جا گل هست گفتم اون تخته سنگ بزرگ رو میبینی وسط آب؟ هم تخته هم صاف راحت میشه روش نماز خوند... گفت اونجا مرکز توجه همه هست همه برای دیدن آبشار میان این سنگ هم که دقیقا زیر آبشاره خیلی تابلو میشه... گفتم اگر گوشه و کنار جایی جایی پیدا کردی که بشه نماز خوند به من بگو جایی اگر بود من هم میرفتم میخوندم اما میبینی که چاره نداریم.. از ریا و این حرفها هم نترس... اتفاقا این عین تبلیغه نه ریا... ما که رفتیم

بعد از ما هم دوستمون و هم بقیه همراههای ما رفتیم در مرکز دید همه نمازمون رو خوندیم...  خلاصه اینکه در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست...

در مورد عمو رزمنده ما هم چشم سر فرصت میرم ببینم دور از چشم ما داره چیکار میکنه... یه وقتی کودتایی ، انقلاب مخملی ای چیزی راه نندازه...

یا علی