فانوس جزیره

سلام

واقع تشکر میکنم به خاطر اینکه برای مطلب نوشتنتون وقت میذارید و تحقیق میکنید

انصاف خوب بود و استفاده کردیم

یه مطلبی هم من عرض کنم:

آب در کشتی هلاک کشتی است

لیک اندر پشت کشتی پشتی است (مولانا)

رو کردن به دنیا یعنی تعلق و حتی یکی از معانی شیطان هم هست اما اگر کسی بر نفس خود امیر باشه و رو به دنیا و مادی گری نکنه برای لقاء حق مرکبی سریعتر و مستقیم تر از عالم ماده وجود نداره... یکی از دلایلی که حضرت آدم هبوط کرد از بهشت همین بود در آیات قبل از هبوط آدم میخونید که خدا فرموده من میخوام در زمین ( فی الارض) خلیفه جعل کنم و بعد هم کل اسماء الهی را به آدم تعلیم داد بعد آدمی که بنا هست در زمین خلیفه الهی باشه از طرفی هم از سوی خدا منع شد که به شجر نزدیک بشه ( ولا تقرب هذه شجر) اما آدم به شجر نزدیک میشه و ... هبوط...

در علم کلام میگن آدم ترک اولی کرد... بسیار خوب ... این هم نوعی قرآن فهمی هست... رد نمی کنیم...

اما بطن و سِرّ این واقعه در همین حد متوقف نمیشه و حرف بالاتر هست از این اندازه...

ضمن اینکه این را هم بگم که اگر آدم هبوط نمیکرد در همان بهشت که ماهیت ملکوتی داشت میماند و جاودانه در بهشت بود هرگز راه به فوق ملکوت نداشت و حق متعال فوق ملکوت هست و آدم وقتی هبوط کرد با توبه اش و ... به فوق ملکوت هم سفر کرد

یک وقت این اشتباه پیش نیاد که منظور من اینه که آدم کار خوبی کرد که دستور خدا رو نقض کرد و به شجر نزدیک شد. میخوام بگم در هبوط آدم بسیار کد و رمز نهفته هست در بیان عظمت عالم ماده. اگر کسی گرفتار عالم ماده نشه و درست ازش استفاده کنه چنان مرکب راهواری هست که حتی ملائکه هم بهش غبطه میخورن

یا علی 

سلام منتظر حضور گرمتون هستیم ...

وکاش به سطحی برسیم که دنیا برایمان پَست شود

سلام علیکم

ممنون.عالی بود..درسته ما همه چی میدونیم اما فقط میدونیم!


حضرت صادق، علیه السلام، فرمود:
 مثل دنیا، مثل آب دریاست: هر چه تشنه از او بیاشامد، تشنگی را زیادتر کند تا بکشد او را. محبت دنیا انسان را منتهی به هلاکت ابدی میکند و ماده تمام ابتلائات و سیئات باطنی و ظاهری است.

 سلام
پس حدود یک ماه با قسمت 24 مجموعه طنز های انتقادی به روزیم
منتظر حضور سبزتان هستیم..
یاعلی
http://bloggers.blog.ir/1393/09/12

 دیگر زجان سیرم، بیا برگرد مــولا
زین هجر می میرم ، بیا برگرد مولا

هر چند دورم از تو امـّـا بی رخ تو
از زنـــدگی سیرم، بیا برگرد مولا

از بس نشستم در غروب بی کسی ها
هـر جمعه دلگیرم، بیا برگرد مولا

مپسند چون رنگ شفق دلخون بمانم
در صبـح تقدیرم، بیا برگرد مولا

فصل جوانی با تو بودن عشــق دارد
از غـم مکن پیرم، بیا برگرد مولا

پرسند اگـر از منتــهای آرزویــم
ایـنست تکبیـرم، بیا برگرد مولا

از آذری گر جان طلب کردی بگوید
هر لحظه می میرم بیا برگرد مولا

سلام علیکم

ﺁﯾـﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻬﺠـﺖ ﺭﺣﻤـﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ :
ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﺠﯿﻞ ﺩﺭ ﻓﺮﺝ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﯼ ﺍﺭﻭﺍﺣﻨﺎﻓﺪﺍﻩ
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻘﺎﯼ ﺍﯾﻤـﺎﻥ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﮑـﺎﺭﺁﻥ
ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .
ﮐﻮﻓﯿﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﺪﻥ
ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ " ﺗﻌﺠﯿﻞ" ﮐـﺮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣـﺎ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ
ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻭﻗﺘﺶ، ﺍﻣﺎﻡ ( ﻉ) ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ !

اللهم عجل لولیک الفرج
تعجیل در فرج صلوات. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
التماس دعا

ما پی نبرده ایم تو را آن  چنان که هست

کاری نکرده ایم به قدر توان که هست

کــاری بــرای آمــدن تو نکــرده ایم
اما برای نذر قدوم تو جان که هست
گر بی قراری دل ما آشکـــار نیست پ
یدا ز حال و روز پریشانمان که هست
دل گه گـدار از تو جـدا می شود ولـی
این دست ها دخیل بر این آستان که هست
ما در قمــار عشق، به عشق تو آمدیم
پس فارغیم از همه سود و زیان که هست
ای دل برای عقده گشایی به کربلا
ما را نبرده اند اگر ، جمکران که هست
-----------------------------------------------------

سلام

زیبا بود. استفاده کردیم.
بعدا خدمت میرسم.
در انتها از شهید چمران نوشتید یاد این مطلب افتادم از ایشون(هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی...
خدایا به هر که و به هر چه دل بستم، تو دلم را شکستی، عشق هر کسی را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتی..
هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم. در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم، تو یکباره همه را بر هم زدی، ودر طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی، تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم...
تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی نداشته باشم، و جز تو به چیزی یا کسی امید نبندم، و جز سایه توکل به تو آرامش و امنیت احساس نکنم....
خدایا ترا برهمه این نعمت ها شکر می کنم....!)

نمیدونم چرا این رو اینجا نوشتم شاید بیشتر واسه دل خودم بود!!!!!!

الان وقت تنگه ان شاالله سر فرصت می یام درباره پست می نویسم...

التماس دعااز نوع شدید چون این روزها محتاج دعای خوبان هستم
یازینب

سلام علیکم مومن
کاش خودم رو عرض میکنم
بتونم دنیا رو کنار بذارم که خیلی از مشکلات حل میشه و راحت تر میتونیم زندگی کنیم و دل بکنیم ...
استفاده کردیم
ایشاالله عامل باشیم
عاقبتتون بخیر به حق حضرت ابوتراب

سلامــ خداقوتــــــــــ
مطلبتون خیلی زیبا بود .
نازنین یار مرا باز ندیدی, !باشد!التماس دعا
یازهراکربـــــ بلا ان شاءالله

یا الله

سادات بزرگوار سلام علیکم

ضمن تشکر از شما و تحقیقات و مطالعات‌تان و زمانی که برای تهیه مطالب صرف می‌فرمایید از جلد یازدهم تفسیر موضوعی قرآن کریم با عنوان مراحل اخلاق در قرآن یک یادگاری از حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی حفظه‌الله‌تعالی تقدیم می‌گردد:

ایشان می‌فرمایند:

"دنیا ابزار سرگرمی است و هرچه انسان را از خدا باز می‌دارد مایه سرگرمی اوست و انسانِ دنیازده، مهذّب نیست؛ خواه این دنیا «مال» دولتمند باشد یا «علم» دانشمند؛ گاهی علم، هم دنیاست! انسان، تلاش و کوشش می‌کند تا چیزی یاد بگیرد اما اگر بر سخن او اشکالی کنند، عصبانی می‌شود و این نشان می‌دهد که او در حقیقت، خودخواه است؛ زیرا علم در انحصار کسی نیست و دیگران نیز حق اظهار نظر دارند.

کسی که بخواهد مهذب باشد، باید با دنیا بجنگد؛ زیرا انسان در میدان بازی و چهار سوق دنیا قرار دارد و ناچار است زندگی، کار، معاشرت و معامله‌ای داشته، علمی فراهم کند و همه اینها دو چهره الهی یا دنیایی دارد، ناچار به مبارزه برمی‌خیزد تا خود را از لهو و لعب، بازیگری و بازیچه برهاند و برای رهایی از پنجه بازیجه و بازیگری هم ناچار است که بازیچه را بشناسد و مسلح نیز باشد تا بتواند در برابر بازیچه به مبارزه برخیزد.

به همین جهت، هر لحظه باید کارش را بر میزان الهی عرضه کند که آیا دنیاست یا آخرت؟ کاری که اکنون دارم انجام می‌دهم اگر دیگری انجام می‌داد باز هم خوشحال بودم یا می‌خواهم فقط خودم آن را انجام دهم؟ اگر کار، کار خوبی است و من نمی‌گذارم یا راضی نیستم دیگری آن را انجام دهد، معلوم می‌شود که من خودم را می‌خواهم، نه آن کار خوب را."

 

التماس دعا

یاعلی

هم‌چنین در وصف دنیا می‌فرمایند:

"انسان تشنه هنگامی که آب زلال و گوارا می‌نوشد بر آن مسلّط است و آن را جذب،‌هضم و تبدیل می‌کند، ولی اگر آب شور بنوشد، گرفتار آن آب شور خواهد‌شد، چون چنین آبی در حقیقت، دستگاه گوارش او را در اختیار می‌گیرد و بر عطش وی می‌افزاید و او ناچار است بار دیگر قدحی از آب بنوشد که آن نیز‌اگر شور باشد عطش او را افزون‌تر می‌کند. دنیا بسان آب شور است؛ از این‌رو امام موسی‌بن‌جعفر(علیه‌السلام) به هشام‌بن‌حکم می‌فرماید: «مثل الدّنیا‌مثل ماء البحر کلما شرب منه العطشان ازداد عطشاً حتی یقتله»

 

حضرت علی(علیه‌السلام) می‌فرماید: دنیازده سیر نمی‌شود، بلکه هر اندازه که انسان از دنیا بهره‌مند باشد، معادل آن یا بیش از آن، درهای حرص و ولع بر روی او باز می‌شود: «ولم یُصِبْ صاحبُها منها شیئاً إلاّ فَتَحَتْ له حرصاً علیها ولهجاً بها». اگر گرسنه غذای لذیذی مصرف کند، دیگر میل یا احتیاج به غذا ندارد، ولی اگر چیزی که گرسنگی و تشنگی می‌آورد بخورد یا بنوشد، هرگز سیر یا سیراب نمی‌شود و (هَلْ مِنْ مزید) می‌گوید. اگر ما آنچه را در حداکثر عمر خود، مثلاً صد سال، نیاز داریم فراهم کنیم، باز می‌بینیم سیر نیستیم. از این جا معلوم می‌شود آنچه را که فراهم کرده‌ایم غذای لذیذی برای ما نیست؛ چون اگر غذای لذیذی بود، ما سیر می‌شدیم، بلکه مانند آب شوری است که بر عطش ما می‌افزاید.

... مشکل دیگر آن است که انسان همه‌ی آنچه را به زحمت، جمع کرده است باید با درد و رنج از دست بدهد. ممکن است کسی عمری زحمت بکشد تا چیزی را تهیه کند و ممکن است همان ره‌آورد شصت ساله را در چند ثانیه از دست بدهد، ولی دردش برای همیشه می‌ماند و این همان لهو است، ولی اگر کسی این لهو را رها کند، اهل فلاح و تهذیب می‌شود. بنابراین، تهذیب با سرگرم شدن سازگار نیست."

آخرین یادگاری‌ها رو از ما داشته باشید صلاح دونستید عمومی بفرمایید اگر نه برای مطالعه شخصی خودتان بماند.

 

حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی در جلد چهاردهم تفسیر موضوعی قرآن کریم با عنوان صورت و سیرت انسان در قرآن می‌فرمایند:

 

"مرگ طبیعی که در پزشکی اعلام می‏شود، گاه به سرعت، اتفاق می‏افتد و قلب برخی از تبهکاران، سریع‌تر از دیگران از کار، باز می‏ایستد. امّا اگر سخن از سختی جان دادن و فشار قبر آنان است از این روست که مرگ حقیقی انسان، انتقال از دنیا به برزخ است و تبهکاران به سادگی از دنیا به برزخ، منتقل نمی‏شوند؛ زیرا آن‌چه مورد علاقه و دلبستگی آنان است امور مادی است و همه‌ی مادیّات به هنگام مرگ از آنان گرفته می‏شود و اصل تعلّق باقی می‏ماند. یعنی در حالی‌که انسان از موردِ وابستگی (مادیات)، جدا شده است، اما خودِ وابستگی، مانده است و این مطلب یعنی وجود علاقه و فقدان متعلقِ آن، فشاری بر علاقمند تحمیل می‏کند که بسیار سخت و دردناک است.

شاید بتوان به عنوان یک مثال حسی از شخص معتادی نام برد که وابستگی و اعتیاد او به ماده مخدّری قوی، وجودش را در برگرفته است، امّا موردِ اعتیاد یعنی آن ماده مخدر، از او گرفته شده است. دردِ جانکاه او در این حال، چنان وحشتناک و رقّت‌انگیز است که بسیاری توان دیدن او را نخواهند داشت؛ زیرا محبتِ بی‏محبوب همانند علم بدون معلوم نیست که دردآور نبوده و سختی به همراه نداشته باشد.

جریان اعتیاد انسان به دنیا و فراموشی حقیقت خود و آخرت نیز چنین است که وقت رفتن، «متعلق» از او گرفته می‏شود، امّا «تعلّق»، همچنان باقی است و تا تک‌تکِ تعلقات انسان از دنیا بریده نشود، مرگ حقیقی وی تحقق نمی‏یابد و آدمی، وارد برزخ نمی‏شود. هر اندازه که بریدن رشته‏های تعلق، به طول انجامد، فشار مرگ برای انسانِ وابسته به دنیا، ادامه خواهد یافت.

این فاصله میان مرگ طبیعی و مرگ حقیقی و نیز سختی آن را سکرات موت گویند و پیش از سپری شدن آن، انسان نمی‏فهمد که مرده است. بلکه در پی مرگ طبیعی، جایگاه و اموری را مشاهده می‏کند کاملاً ناآشنا. بعد کم‌کم چیزهایی را به یاد می‏آورد و آن خودِ گمشده را آرام‌آرام، پیدا می‏کند و می‏فهمد که او را پیش از این در جایی دیده است. یعنی در همان نشئه‌ای که او را بر جان خود، گواه کردند و از او درباره‌ی ربوبیت خدای سبحان و عبودیت وی اقرار گرفتند: (وإذ أخذ ربّک من بنی ادم من ظهورهم ذرّیّتهم و أشهدهم علی أنفسهم ألست برّبکم قالوا بلی). پس خود را کم‌کم می‏یابد و او را می‏شناسد. اما این‌که چگونه به این عالم جدید وارد شده است و با چه وسیله‌ای باید در آن زندگی کند و نیازهای خود را چگونه تأمین نماید، همگی برای او نامعلوم است. نه ضوابط فقهی در کار است که براساس آن، معامله‌ای انجام دهد و نه روابط دوستی و شفاعت و دستگیری مطرح است که با بهره‌مندی از آن، مشکلاتش را حل کند. بلکه در نشئه‌ای به سر می‏برد که نموداری از قیامت است، که: (لابیع فیه و لاخلّةٌ و لاشفاعةٌ).

عدم بیع، به معنای ناممکن بودن همه‌ی معاملات اقتصادی است، همانگونه که مراد از عدم خُلّت و شفاعت نیز برچیده شدن بساط همه‌ی روابط و پشتوانه‏های اجتماعی، سیاسی و ... است. پس هیچ‌گونه از روابط و ضوابطِ دنیایی در آن‌جا کارساز نیست و هر کس مهمان سفره‌ی عقیده، اخلاق و رفتارِ خویش است و اگر این سفره، تهی باشد، جز گرسنگی راهی در پیش نخواهد بود. پس برزخ، به مثابه‌ی قیامت صُغری است و بسیاری از احکام آن در برزخ ظهور دارد. از این رو در آن هیچگونه ربط و ضبط اجتماعیِ دنیا راه ندارد."

 

از همه بزرگواران التماس دعا دارم

یاعلی

حب دنیا منجر به شرک میشه.
دنیا با مظاهر و دلفریبیش انسان رو خیلی راحت به نابودی میکشه.
تلنگر خوبی بود

سلام علیکم

میگم دقت کردین هر چی به دنیا بی اهمیت تر میشیم امتحانات خدا سنگین تر میشه؟؟!!!
واسه شما هم اینجوریه؟؟

توجه کردید خواستم ریا کنم بگم حب دنیا ندارم :d

به هر کدوم اگه دقت کردید دقتتون بالاست :d


در کل مزاح بود.. :)
خدا قوت رزمنده

دل در این پیرزن عشوه گر دهر مبند
کاین عروسیست که در عقد بسی داماد است