یکی از دوستان ابراز نگرانی کردند که این سوال ممکنه در اذهان ایجاد شبهه کنه باید عرض کنم که یکی بودن امام در هر عصری به شهادت تاریخ و عقل و نقل یک مسئله روشن هست و جای هیچ شک و شبه نیست و از بدیهیات است. پاسخهایی هم که دوستان دادند همه درست بوده منتها بنده خواستم اون ماموریت امام که نوعا مغفول واقع شده را بیان کنم که ان شاالله اگر صلاح بود در مطالب بعدی.

 


توی زندگیم بیشترین کسی که دنبالش راه افتادم، سوال بود.

همیشه سوالاتم منو دنبال خودش میکشونه... هیچ وقت دوست نداشتم به چیزی عادت کنم چون عادت همیشه سوال رو در انسان از بین میبره

و انسان بدون سوال و عطش برای جواب، توقف میکنه حتی استمرار در عبادت نباید موجب بشه انسان به عبادت عادت کنه. اصلا عادت یعنی تکرار.

و اما سوال من: چرا در هر عصری بیش از یک امام بصورت همزمان نداریم؟؟؟؟؟....

من چند نکته رو هم عرض کنم و اون اینکه همه میدونید که اگر ما انبیاء رو به صورت همزمان در یک عصر داشتیم. چون اونها معصومند اگر 124000 تاشون هم بصورت همزمان در عصری زندگی کنن هیچ گونه دوئیت و اختلافی بینشون نخواهد بود درسته نسبت به هم مراتب دارن اما اختلافی بینشون پیش نمی یاد بخاطر همین هم چند پیامبر به صورت همزمان از طرف خدا مامور هدایت مردم میشدند. پس اگر ماموریت امام در روی زمین محدود به هدایت مردم بود هیچ اشکالی نداشت که به صورت همزمان چند امام با هم باشند. شاید بگیم چون امام ماموریتش جهانی هست و منطقه ای نیست پس لازمه اش این است که یک حاکم بر کل جهان حکومت کند. نمیگم این نیست اما این اصل نیست. چون حضرت ابراهیم که مقام امامت رو دارا شده بود هرگز ماموریت حکومت جهانی به او واگذار نشد. بگمونم مطلب قدری لطیف تر باشد 

 

بعضی از مفسرین کلمه خلیفه را در قرآن به معنی امام میگیرند و بر همین اساس حضرت آدم را  امام میدانند. برای حکومت و خلافت الهی بر مردم نمیشه همزمان دو خلیفه وجود داشته باشه. درسته. اما عرض کردم اصل، یک مطلب بالاتریست.

بنظرم پاسخ به این سوال ماموریت الهی امام را در روی زمین مشخص میکنه و حتی معنای غیبت را هم برای ما روشنتر میکنه و معنای اون حدیث امام صادق که فرمودند : الحجة قبل الخلق و مع الخلق و بعد الخلق. برای ما روشنتر خواهد شد.متاسفانه اکثر منتظران نگاه خوبی به ظهور ندارن و نگاهشون مثل نگاه یک کودکی هست که پدرش رفته جنگ و اون کودک منتظره پدرش برگرده تا در رکاب پدر با دشمن مبارزه کنه. حالا حکایت ماست نمیدونیم حضرت همین الان هم در حال قیام هستند. یه عده روحانی رفتن پیش علامه حسن زاده و کلی سند و روایت ارائه کردند که بر این اساس ظهور نزدیک است. علامه فرمود: همه اینها رو گفتید که بگید ظهور نزدیکه؟ اگر من بگم حضرت ظهور کردند چه میفرمایید؟ اونها با تعجب به هم نگاه میکردند. علامه منظورش این نبود که ظهور علنی و فیزیکی حضرت اتفاق افتاده بلکه خواست بهشون بفهمونه این غیبت هم در راستای همون ماموریت الهی امام هست چرا مطلب رو نمیگیرید و هی غیبت رو یک تنبیه الهی تلقی میکنید؟. خواست بگه ماها در جایگاهی نیستیم که بگیم آقا بیا. این دور از ادب است. بلکه حضرت در حضور محض هستند و ایشان به ما امر میفرمایند که بیایید.ما کارمان اطاعت است حضرت غیبت کردند... بفهمییم غیبت یعنی چه و خود را تطبیق دهیم.

 آقا چرا بیاید؟... ما باید با تمام همت بسویش برویم. اصلا هدف از غیبت همین بود. یعنی ای امت ،دوره تنزل دادن امامان تمام شده است غیبت امام یعنی آی امت شما باید به غیب و باطن سفر کنید تا ظهورم را مشاهده کنید. حالا این یک تنبیه الهی هست یا یک لطف الهی؟... برگردیم به سوال... 

واقعا چرا مقام امامت باید حتما یکی باشد در هر عصر؟