بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام
دیشب بعد نماز مغرب طبق عادت داشتم ذکر صلوات رو بر لب زمزمه میکردم، به خودم گفتم این نوع از صلوات فرستادن چه فایده‌ای میتونه داشته باشه؟ درسته معنی صلوات رو میدونیم ولی خب وقتی بدون دقت به معنی ذکری رو به لب میاریم چه فایده ای میتونه داشته باشه؟
بماند که قطعا فوایدی هم خواهد داشت ولی سوال اصلی اینه، آیا این نوع از صلوات فرستادن یا گفتن هر ذکر دیگه ای به این شکل که زمزمه و بدون تفکر باشه آیا واقعا اون اثر اصلی خودشو خواهد داشت؟
در همین افکار بودم که گفتم پس بیا به شکل واقعی صلوات اونو بگم، یعنی اونو به شکل دعا بخونم (منظورم به لحن خاصی نیست!) با این شکل که از خدا بخوام که سلام و درود ابدی خودشو به حضرت محمد و خاندان حضرت محمد بفرسته... یعنی همون ذکر عربی رو با نیت دعا از خدا خواستم...
اینجاست که میگن خدا همه چیزو کیفی حساب میکنه نه کمّی، اون یه دونه صلواتی که به این شکل خوندم تاثیرش رو توی تسبیحات حضرت زهرا نشون داد، زمانی که داشتم ذکر سبحان‌الله رو میگفتم...
قبلا فکر کنم توی وبلاگ عاشق کتاب خدابیامرز بود یا یکی دیگه از وبلاگ های خدابیامرز من! در مورد معنی سبحان الله گفته بودم که این اسم دوبار خدارو با همه اسم های خدا صدا زدنه، یعنی کلمه سبحان‌الله تشکیل شده از دو کلمه سبحان و الله، که هر کدوم از این اسم ها به خودی خود کامل‌ترین اسامی خداوند میتونه باشه...
سبحان یعنی دور از هر بدی و الله اسم جامع خداوند هست و در خودش تمامی اسم های خدارو در بر داره و این یعنی زمانی که میگیم سبحان الله مثل این میمونه یکبار خدارو صدا بزنیم «ای کسی که عادل هستی» و یه بار صدا بزنیم «ای کسی که ظلم نمیکنی» این روش رو برای تمامی اسامی خدا میشه به کار برد!
اینارو گفتم تا اگر کسی از دوستان قبلا این مطلبمو نخونده بود بدونه معنی سبحان الله چی هست...
داشتم میگفتم توی تسبیحات حضرت زهرا وقتی داشتم میگفتم سبحان الله یاد همین مطلبی که در بالا گفتم + یک حدیث قدسی افتادم.اون حدیث قدسی میگه:
أنا عِندَ ظَنِّ عَبدِیَ المُؤمِنِ بی؛ إن خَیرا فخَیرا، و إن شَرّا فَشَرّا | من نزد گمان (باور) بنده مؤمن خویش به خودم هستم؛ اگر گمانِ او به من نیک باشد ، مطابق آن گمان با او رفتار کنم و اگر بد باشد نیز مطابق همان گمانِ بد با او عمل کنم (الکافی : 2/72/3)
خب با جمع این دو مطلب این اومد توی ذهنم که خدایی که عادل هست و ظلم نمیکنه، خدایی اجود هست و خسیس نیست که جواب هر درخواست کننده ای رو میده، خدایی که بی رحم نیست و مهربون هست و خدایی که...
چرا اینهمه دعا میکنیم، استغفار میکنیم و... برآورده نمیشه؟
دلیلش همینه که ما چیزی رو به لب میاریم که در دلمون نیست... دلیلش ذکرهای لق‌لقه ای هست که منشاء اون ذکر ها از قلب و فکر ما نیست بلکه از گلو پایین تر یا بالاتر نمیره!
دلیلش اینکه وقتی توی مسجد بعد نماز جماعت مسابقه گفتن تسبیحات حضرت زهرا شروع میشه تو با هر سرعتی هم که این اذکار رو به لب بیاری یکی دیگه هست که زودتر برنده شده!
درسته شاید ثواب هم داشته باشه، ولی تاثیری در زندگی نخواهد داشت... ولی بجای صدبار اون ذکرها سه بار بگیم و با تفکر و تعمق، به شدت اون اذکار در زندگی ما تاثیر خواهد گذاشت و برکتش رو لمس خواهیم کرد...
پ.ن: ببخشید که زیاد شد مطلب! نمیخواستم اینقدر طولانی بشه ولی قلم رفت و مارو با خودش برد!
پ.ن: ایام هم بر شما مبارک باشه، شدیدا التماس دعا دارم
پ.ن: دلم برای پدرم هم خیلی تنگ شده، لطفا برای شادی روحش یه صلوات با کیفیت بفرستید!
سلام مومن. جزاکم الله خیرا
ایام بر شما مبارک
خدا رحمت کنه همه درگذشتگان را علی الخصوص پدر گرامی را...سر سفره امیرالمومنین میهمان باشه ان شاء الله...
عرض کنم که واقعا کیف کردم از این مطلب...احسنت...
دارم فکر می کنم شاید برای همینه که کائنات هم "سبحان الله" میگن...
در قرآن هم می فرماید: "سبح لله ما فی السماوات و الارض.."
البته ذکر گفتن به خودی خود هم سودمنده..ولی به شرطی که مصداق این شعر نباشه:
"سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از ذوق گناه
معصیت را خنده می آید ز استغفار ما"
خدا را شکر داری دوباره می افتی رو غلتک ساخت و ساز(لبخند)
عاقبتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب
یا علی