بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
از نمونه صفاتی که بر همه انسان ها به ارث رسیده (خداوند به ما هدیه داده)، صفت خالق هست.
تمامی انسان ها بسته به استعداد هاشون، کم یا زیاد دارای این قدرت هستند که خلق کنند. جالب تر اینجاست علاوه بر خلق با ماده های اطرافش، توانایی خلق از هیچ(به معنی واقعی کلمه) رو هم داره... حتی خود خدا هم در تعریف از خودش میگه «فتبارک الله الاحسن الخالقین» یعنی منه خدا بهترین خلق کنندگان هستم و غیر من خلق کننده‌ی دیگه ای هم وجود داره که صد البته اونم خلق خود من هستند... حتی شما عزیزی که در حال خوندن این مطلب هستید... میگید نه؟
اثبات اینکه همه میتونند اینکارو بکنند کار سختی نیست. بیاین یک تمرینی الان داشته باشیم:
لطفا بعد از خوندن این پارگراف اینکاری رو که میگم رو انجام بدید. چشمان خودتان را ببیندید و در ذهنتان یک گل سرخی را که یک پروانه روی آن نشسته را تصور کنید. و بعد از چند ثانیه چشمانتان را باز کنید و ادامه متن رو بخونید.
دیدید شما به راحتی یک موجودی رو خلق کردید اونم از هیچ... به عبارتی کن فیکون کردید! حتما فکر میکنید این موجود اصلا وجود نداره پس ما خلقی نکردیم... ولی من سوالی از شما دارم. درسته که انسان نمیتونه همه موجودات رو ببینه ولی ایا هیچ یک از ناموجودات رو میتونه ببینه؟ جواب قطعا خیر هست...
سوال بعدی اینجاست، این گل و پروانه ای که دیدید در کجا بود و از چه جنسی؟ میتونم جواب رو توی یک جمله بگم، جنس و مکان گل و پروانه ای که شما خلق کردن علم شما میباشد...یعنی هم جنسش و هم مکانش علم شما هست...
حالا یک سوال دیگه دارم، زمانی که داشتید متن بالارو میخوندید، اون گل و پروانه باز هم وجود داشتن؟ جواب خیر هست چون شما بهشون فکر نمیکردید و روی اون ها متمرکز نبودید... چون اون خلق شما بود و برای بقا میبایست از سوی شما نیرو میگرفت... وقتی شما یک لحظه به اون گل و پروانه فکر نکنید اونها هم وجود نخواهند داشت...
(بدلیل اینکه دوشنبه ها شده به اسم من! ادامه مطلب هم انشالله باشه برای دوشنبه بعدی..! هر چند اگر رئیس تشخیص دادن زود تر منتشر میکنند!)
... به دنبال حقیقت ...
