عرض کنم مطلب این هفته قدری مفصل شد لذا عذر خواهی میکنم اما تقاضا دارم کسانی که میخوان بخونن لطفا براش وقت بذارن با حوصله مطالعه بفرمایند اگر امروز فرصت نداشتید و کم حوصله بودید مهم نیست هر وقت که وقتتون باز بود و حوصله داشتید مطالعه بفرمایید ضمن اینکه اگر خلاصه اش رو خواستید مطالعه کنید خطوط قرمز رو بخونید.
غالبا افرادی مثل من از خطورات ذهنی شان مخصوصا در وقت نماز گله دارن من میخوام نکاتی رو در این باره مطرح کنم سیر بحث رو به ترتیب زیر پیش میریم :
1_ ماهیت قوه خیال و وهم چیه و انتظارات شخص از این قوا چگونه باید باشه؟
2_ حضور قلب به چه معناست ؟ آیا خدایی که در ذهن تصور میکنیم و با او تکلم میکنیم حضور قلب محسوب میشه؟
3_ دلیل پراکندگی قوه خیال و وهم چیه؟ و راه برون رفت ازاین پراکندگی چیه؟
4_ نماز معراج مومن هست و محل مشاهده هست
1- اول باید قوه وهم و خیال رو بشناسیم شاید همه دوستان