اینو بخونید:
یکی دوبار که درباره شهادت حرف می زد می گفت: «من ۵ یا، ۵ سال و نیم با شما هستم و بعد می روم....»که اتفاقاً همینطور هم شد!...
دفعه آخری که مریض شده بود، از دعای توسل برگشته بود. دیدم حال عجیبی دارد. او که هیچوقت شوخی نمی کرد آن شب شنگول بود. تعجب کردم، گفتم: «آقا! امشب شنگولی؟! چه خبر است؟»
گفت: «خودم هم نمی دانم ولی احساس عجیبی دارم...» حرفهایی می زد که انگار می دانست می خواهد برود. می گفت: «آقا امضاء کرد. آقا امضاء کرد. داریم می رویم...»
نزدیک صبح، دیدم خیلی تب دارد . می خواستم مرخصی بگیریم که او قبول نکرد. گفت: «تو برو، دوستم می آید و مرا به دکتر می برد.» به دوستش هم گفته بود: « قبل از اینکه به بیمارستان بروم بگذار بروم حمام. می خواهم غسل شهادت بکنم. آقا آمد و پرونده من را امضاء کرد... گفت: تو باید بیایی. دیگر بس است توی این دنیا ماندن... من دیگر رفتنی هستم...»
غسل شهادت را انجام داد و رفت بیمارستان. هم اتاقی هایش درباره نحوه شهادتش می گفتند: «لحظه اذان که شد، بعد از یک هفته بیهوشی کامل، بلند شد و همه را نگاه کرد و شهادتین را گفت و گفت: خداحافظ.» و شهید شد....
مولا امیرالمونین علی علیه السلام فرمودند :
«لَا یَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْإِیمَانِ حَتَّى یَتْرُکَ الْکَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ»
بندهای طعم ایمان را نمیچشد، مگر این که دروغ را، چه به شوخی و چه جدّی،ترک کند.
(بحارالأنوار، ج69، ص249)
انسان حقیقتی است ممتد ، از فرش تا فوق عرش. " ملاصدرا"
ظاهر این تعریف برای همه مفهومه... یعنی انسان موجودی هست که هم شانیت مادی داره هم برزخی هم ملکوتی و عرشی و هم فوق ملکوت و الهی...
هیچ موجودی شما در آفرینش خدا نمی بینید که با همه عوالم وجودی سنخیت داشته باشه مثلا فرشته ها فقط ملکوتی هستن حیوانات و گیاهان فقط مادی هستن.. حالا حیوانات تا حدی ادراکات خیالی هم دارن... اجنه تا سر حد ملکوت میتونن عروج پیدا کنن... اما این میان تنها انسانه که قابلیت این رو داره که در تمام عوالم وجودی قدم بگذاره
اما من میخوام مطلب دیگه ای رو عرض کنم.. به اون کلمه "ممتد" در تعریف اول صفحه توجه کنید...
این "ممتد" یعنی چه؟ ...
