در سفر قبلی ام به جنوب (راهیان نور) دفترچه ای دستم بود تا اگر به نکته ای برخوردم بنویسم
یکی دو روز هست که این دفترچه روی میزم هست... چطور راه به اینجا پیدا کرد نمیدونم...
امروز جمله ای که در صفحه اولش نوشتم توجه من رو به خودش جلب کرد گفتم شما رو هم شریک کنم：
نامه شهید علم الهدی به خواهرش：
همانگونه که رسالت ابراهیم ساختن خانه خدا و پایه گذاری توحید بود تو رسالت داری خود را بر اساس توحید بیافرینی تا بتوانی یک انسان موحد باشی.
داشت می گفت که بله، نباید امام حسن صلح می کرد!!! کار خوب را امام حسین کرد که جنگید...الان هم ببین امامت از نسل امام حسینه نه امام حسن!!!
تفاوت بندگی ما و بندگی اولیا الله در نحوه اطمینان و اضطرارمون هست... اصلا وقتی تفاوت آشکار بشه میبینید که اگر بندگی اونی هست که اولیا الله دارن دیگه نمیشه اسم ماها رو عبد گذاشت... ماها بیشتر میشیم مصداق اون آیه شریفه : "اکثرا ایمان نیاوردند مگر اینکه مشرک شدند"
تفاوت ما و اولیا الله در اینه که جایگاهی که اونها مضطرمیشن ما در اون جایگاه مطمئن هستیم و جایگاهی که اونها مطمئن هستن ما در اون جایگاه مضطر میشیم...
بذارید مثال بزنم تا مشخص بشه منظورم چیه... لازم هست دو مثال بزنم.. خواهشم اینه که اگر قرار هست بخونید با حوصله و دقت بخونید...
می گفت طرف تو بیابون گیر کرده بود....تشنه و گشنه و تنها....
بعد از چند روز پیاده روی، رسید به یه ایستگاه...رفت و گفت آقا آب خوردن دارید؟..دارم از تشنگی هلاک میشم...
