الا یا ایها المهدى! مدام الوصل ناولها
که در دوران هجرانت بسى افتاد
مشکلها...
صبا از نکهت کویت نسیمى سوى ما آورد،
ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در
دلها....
چو نور مهر تو تابید در دلهاى
مشتاقان،
ز خود آهنگ حق کردند و بربستند
محملها....
دل بىبهره از مهرت، حقیقت را کجا
یابد؟
حق از آیینه رویت، تجلى کرد بر
دلها....
به کوى خود نشانى ده که شوق تو محبان
را
ز تقوا داد زاد ره، ز طاعت بست
محملها....
به حق سجاده تزیین کن، مَهِل محراب و
منبر را
که دیوان فلک صورت، از آن سازند
محفلها....
شب تاریک و بیم موج و گردابى چنین
هایل
ز غرقاب فراق خود رهى بنما به
ساحلها.....
اگر دانستمى کویت، به سر مىآمدم
سویت!
خوشا گر بودمى آگه، ز راه و رسم
منزلها....
چو بینى حجت حق را، به پایش جان فشان
اى فیض!
متى ما تلق من تهوى، دع الدنیا و اهملها......
فیض کاشانی
روزی به آیت الله بهجت گفتند: کتابی در زمینه اخلاق معرفی کنید؟
آیت الله بهجت فرمودند:
لازم نیست که کتاب باشد،یک کلمه کافیست که بدانی:
گفت بیا اینجا یه فیلم خیلی خنده دار!! نشونت بدم....
گفتم چی هست؟
گفت خیلی قشنگه.....ببین....
خدای خوبم...
بخاطر تمام لحظه هایی که منتظرم بودیو نیومدم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که منو دیدیو من ندیدمت ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام خوب خواستیو من بد کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که امیدتو نا امید کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام وقت گذاشتی و من وقت نداشتم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که تنهام نگذاشتی و من خودمو تنها دیدم ......
بخاطر تمام لحظه هایی که به مهربون بودنت ، بخشنده بودنت ، آمرزنده بودنت ،بزرگ بودنت و بودنت ...شک کردم ؛ منو ببخش..
بخاطر تمام لحظه هایی که اشکهام برای کسی جز تو بود....
بخاطر تمام لحظه هایی که خواهش ها و التماسام برای کسی جز تو بود...
بخاطر تمام لحظه هایی که لذتها و شادی هام برای کسی جز تو بود...
منو ببخش..
نمیدونم چرا آخر سال همش یاد حساب کتابم با خدا میافتم! !آخه درستش اینه پایان روز یاد این حسابرسی ها بیافتی، هرروز.. ولی خب بازم خداروشکر آخرسالی یادم میافته!
شکی نیست در بخشنده بودن خدا ولی صفاداره به زبون بیاری،ازش معذرت خواهی کنی،اعتراف کنی،به زبون خودت، سبک خودت...
هرخظ از نوشته های بالا کلی حرف داره... ولی تنها میشه گفت خدایا ببخش...
