خدای خوبم...
بخاطر تمام لحظه هایی که منتظرم بودیو نیومدم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که منو دیدیو من ندیدمت ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام خوب خواستیو من بد کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که امیدتو نا امید کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام وقت گذاشتی و من وقت نداشتم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که تنهام نگذاشتی و من خودمو تنها دیدم ......
بخاطر تمام لحظه هایی که به مهربون بودنت ، بخشنده بودنت ، آمرزنده بودنت ،بزرگ بودنت و بودنت ...شک کردم ؛ منو ببخش..
بخاطر تمام لحظه هایی که اشکهام برای کسی جز تو بود....
بخاطر تمام لحظه هایی که خواهش ها و التماسام برای کسی جز تو بود...
بخاطر تمام لحظه هایی که لذتها و شادی هام برای کسی جز تو بود...
منو ببخش..
نمیدونم چرا آخر سال همش یاد حساب کتابم با خدا میافتم! !آخه درستش اینه پایان روز یاد این حسابرسی ها بیافتی، هرروز.. ولی خب بازم خداروشکر آخرسالی یادم میافته!
شکی نیست در بخشنده بودن خدا ولی صفاداره به زبون بیاری،ازش معذرت خواهی کنی،اعتراف کنی،به زبون خودت، سبک خودت...
هرخظ از نوشته های بالا کلی حرف داره... ولی تنها میشه گفت خدایا ببخش...
