جهیزیه و خرید عروسی

جهیزیه برای دختر، مایه عزت نیست؛ عزت دختر به اخلاق او، به رفتار و شخصیت خود او است. بعضی از خانواده های عروس، خودشان را اذیت می کنند و به زحمت می اندازند و اگر پول هم ندارند، به زور پول تهیه می کنند، اگر پول دارند، زیادی خرج می کنند، برای این که یک جهیزیه پر زرق و برقی را مثلا در اختیار دخترشان بگذارند. 1

می گویند: جهیزیه ما این چیزها را داشت، آیا جهیزیه دختر شما هم این ها را دارد؟! تفاخر و تنافس! یا مثلا می گویند که ما عقدمان را در فلان سالن گرفتیم. البته حالا که متأسفانه مرسوم شده است در هتلها می گیرند که کار بسیار بدی است. حتی گاهی شنیده یا دیده می شود بعضی افرادی هم که از آن ها توقع نیست، برای تفاخر به همدیگر، مراسم عقد خود را در هتلها و سالنها می گیرند! نه، مراسم عقد را در اتاق خانه و حیاط منزل خودتان یا همسایه تان بگیرید و مردم را دعوت کنید، همین طور که همیشه بوده است. این گونه محیطها، یک محیط انس خانوادگی است. 2

 

فقط شما ابزار رو به روز کنید...

بعد شهدا چه کردیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

چه کردیم؟!

 

گفتی : شهــادت؟!

گفتم : قطره خون میخواهد و مقداری شهامت!

آه کشیدی!

گفتم : شهادت مرهمی است بر زخم مرگ . . .

و دیگر هیچ!

پرسیدی :

بعد از شهدا چه کرده ایم؟

جوابت دادم :

اللَّهُمَ‏ یَا هَادِیَ‏ [رَادَّ] الضَّالَّةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی

انقدر این چندوقته بقولی خیر و شر قاطی شده و درگیر بودم روزها رو فراموش کردم ، دانشجو جماعت هم که انگار سالش از آبان شروع میشه نه کسی میره نه استادی درس میده اینجوری هم که میشه روزهای هفته برامون فرقی نداره و من باز یکشنبه رو یادم میره، بجز اینا کلا چند وقته وب نویسیم به مشکل برخورده یعنی دستم به نوشتن نمیره،القصه ببخشید که امروز دیر شد

خواستم از پیش نویس هام پست بذارم دیدم خیلی موضوعاتشون قدیمی،خواستم  تصویر نوشت بذارم پشیمون شدم هرچند این تصویر نوشته ها کلی حرف دارن از نوشتن ها بیشتر و بهتر مطلب رو میرسونن اما این چند روزه انقدر فاجعه منا همه رو درگیر کرده، انقدر تلخِ انقدر غم داره که غم خودمون رو یادمون رفت!

انقدر تلخ بخوای دلنوشته بنویسی،خیلی سوزناکِ از چشم انتظاری خانواده هاشون بنویسی یا از بی خبری و  و دل آشوبی هاشون،یکی از دوستان برای این بی خبری اینطور روضه نوشته بود:

و عقیله سرسان از خیام سوخته بیرون شد در ظلمات شب، بادلی پرآشوب که خدایا امانت برادرم کجاست؟ 

دختر بچه ای از اهل حرم گم شده بود....

سی سال استغفار

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ  الْرَّحیمْ

ابن خلّکان در «وفیات الاعیان‌» نوشته است که سرّی سقطی ¹ گفت: سی سال است که از یک جمله «الحمد للّه‌» که بر زبانم جاری شد، استغفار می‌کنم. گفتند: چگونه؟ گفت: شبی حریقی در بازار رخ داد. بیرون آمدم ببینم که به دکان من رسیده یا نه؟ به من گفته شد: به دکان تو نرسیده است. گفتم: «الحمد للّه»، یک مرتبه متنبه شدم که گیرم دکان من آسیبی ندیده باشد، آیا نباید در اندیشه مسلمانان باشم.

 

غذای عقل انسان

من دردمندانه تسلیت عرض میکنم کشته شدن حجاج بیت الله حرام رو...

دیروز و دیشب واقعا حالم از این خبر بد بود و قصد نداشتم امروز مطلب بنویسم یعنی فقط میخواستم تسلیت عرض کنم اما صلاح رو در نوشتن دیدم

نمیدونم در مورد آل سعود لعنتی چی باید گفت که برادر همون سگ هار و نحس و نجس منطقه هست...

به همون اندازه که به نابودی صهیونیست میل دارم به نابودی این شجره خبیثه هم مایلم و بدونید آل سعودی نجس اگه سقوط کنه به یکسال نمیکشه که اسرائیل هم نابود میشه به حول قوه الهی...

خدایا همه درگذشتگان را غریق رحمتت بفرما و بر بازماندگانشان صبر و تسکین عطا بفرما

و اما مطلب امروز:

قدم پنجاه و یکم ...قربانی تو هیچ کسی نیست جز خودت ...

حجّت قبول نوبت قربانی تو شد * * * وقت سماع و سلسله جنبانی تو شد

احرام بسته‌اند ملائک به دیدنت * * * برخیز وقت آینه گردانی تو شد

چشم انتظار مانده طلوعی همیشه را * * * صبحی که وقت مشرق پیشانی تو شد

ذرات کائنات همه محو در تو‌اند * * * هستی هر آنچه هست همه فانی تو شد

با تو تمام عرش به جریان درآمده است * * * عالم مطیع لهجه‌‌ی قرآنی تو شد

احرام عشق بستی و از آن به بعد * * * چشم چقدر آینه بارانی تو شد

سرمست تا به بزم جهان پا گذاشتی * * * هر گوشه اشک ساقی مهمانی تو شد

قربانی تو چیست چه آورده‌ای بگو * * * از هر چه هست و نیست که ارزانی تو شد

قربانی تو هیچ کسی نیست جز خودت * * * حج‌ات قبول نوبت قربانی تو شد