قدیم ها تو خونه هاشون، دو تا حیاط درست می کردند....حیاط بیرونی و حیاط اندورنی....
افراد غریبه هیچ وقت اجازه نداشتند وارد خونه بشن....اگه طرف همسایه بود و معتمد، نهایتا میومد در حیاط بیرونی...
اما اگه یکی از این دو ویژگی را نداشت حق ورود به خونه که هیچ، تو محله هم راهش نمی دادند...
اما در حیاط اندرونی، چه خبر بود؟ مرکز مدیریت خونه در این قسمت قرار داشت....اسرار خونه هم در این قسمت بود...به همین خاطر، فقط خودی ها حق ورود به حیاط اندرونی را داشتند...
جایی نداشتیم اگر این روضه ها نبود
عشقی نبود اگر غم کرب و بلا نبود
از دستمال اشک تو خونابه میچکد
آقا مگر به زخم دو چشمت دوا نبود ؟
من را کسی به قدر دو گندم نمیخرید
این چشم اگر به خیمه تان آشنا نبود
بر ما ز آبروی خودت خرج کرده ای
ای وای اگر که لطف نگاه شما نبود
از ما مگیر یک نفس این یا حسین را
آقا حسین گفتن ما دست ما نبود
ما با لباس نوکری اش زنده مانده ایم
عمری نبود اگر غم ارباب ما نبود
**
بسم رب الحسین..
إن شاءالله امروز، عازم کرب و بلا هستم..
به امید فرج مهدی فاطمه..
حلالمون کنید بزرگواران.
به شرط لیاقت دعاگو و نایب الزیاره ی همگان خواهم بود.
یا حسین..ع
پست امروز هم در ادامه ی مطلب ببینید.
نظرات بدون تایید ارسال میشن.
بسم الله الرحمن الرحیم
دوستان به واژه جنگ اراده‌ها فکر کنید ...
بسم الله الرحمن الرحیم
.
این روزا روزای سختیه برای کسانی که معلوم نیست میرن کربلا یا نمیرن کربلا (مثل من) یا دوست دارند که بروند و نمیتونند و شرایط جور نیست ..
حال این روزای خیلی ها خوبه چون میدونند که میخوان برن
دیشب
دوستان بابت انتشار دیر این مطلب واقعا معذرت میخوام.
یک روز استاد دانشگاه به هر کدام از دانشجویان کلاس یک بادکنک باد شده و یک سوزن داد و گفت یک دقیقه فرصت دارید بادکنک‌های یکدیگر را بترکانید. هر کس بعد از یک دقیقه بادکنکش را سالم تحویل داد برنده است. مسابقه شروع و بعداز یک دقیقه من و چهار نفر دیگه با بادکنک سالم برنده شدیم.
سپس استاد رو به دانشجویان کرد و گفت: «من همین مسابقه را در کلاس دیگری برپا کردم و همه کلاس برنده شدند زیرا هیچکس بادکنک دیگری را نترکاند چرا که قرار بود بعد از یک دقیقه هرکس بادکنکش سالم ماند برنده باشد که اینچنین هم شد! ما انسانها رقیب یکدیگر نیستیم و قرار نیست ما برنده باشیم و دیگران بازنده. قرار نیست خوشبختی خود را با تخریب دیگران تضمین کنیم. می‌توانیم با هم بخوریم. با هم رانندگی کنیم. با هم شاد باشیم. پس چرا بادکنک دیگری را بترکانیم؟»
