از محضر آیت الله بهجت سوال شد، حاج آقا، عمرمان گذشت و دارد می گذرد، هنوز
لذتی از عبادت و به خصوص نمازمان احساس نکردیم، چه باید بکنیم که ما نیز
اقلاً از آنچه را که ائمه و پیشوایان معصوم (علیهم السلام) فرموده اند،
بچشیم؟ چه کنیم در نماز حضور قلب داشته باشیم؟
آیت الله بهجت در حالی که سرش را تکان می داد فرمود: آقا، عامّ البلوی است، اخوُک، مِثْلُک ... این دردی است که همه گرفتاریم.
عرض شد: آقا به هر حال مراتبی دارد، و مسأله نسبی است بعضی همچون شما مراتب عالی دارید و ماها هیچی؟ ماها چه باید بکنیم؟
باز فرمود: شاید من مرتبه شما را تمنّا کنم.
بعد از اصرار ما فرمودند:
