آب، مهریه ی زهراست
دریغش کردند....
______
.
روضه خوان میگفت اینکه می گویند
فذکر عطش الحسین، درست نیست...
فذکّر عطش الحسین...
همه ی دغدغه ی زندگی عباس،امامشه..
.
صدای العطش خیام چیزی نیست که عباس حتی لحظه ای فراموشش کنه که بگیم ذکر... یادش اومد درست نیست...
فذکّر....
یعنی به خودش نهیب زد...
بسم الله الرحمن الرحیم
عبدالله باقری هم به خیل شهدا پیوست ، فکرشو نمیکردم که یه روز برای عبدالله‌ی که سال 84 ایستاده بودیم و راجع به
ما انسانها توی خیلی از کارهای روزمره مون میتونم اون کار رو انسانی انجام بدیم اما غالبا اینطور نیستیم
در خوشبینانه ترین حالتش بیش از 50 درصد روزمره ما حیوانی میگذره...
مثال: تا حالا از خودمون پرسیدیم وقتی گرسنه مون میشه چرا میریم غذا میخوریم؟
یا وقتی تشنه مون میشه چرا آب میخوریم؟
خب جواب اکثر ما اینه که چون گرسنه هستیم و اگر غذا نخوریم توان کار و فعالیت نداریم... احساس ضعف میکنیم... کلا گرسنگی و تشنگی چیز خوشایندی نیست...
یعنی نیت اکثر ما برای غذا خوردن حداقل اینه که : میخوایم رفع گرسنگی بکنیم
به نظر شما نیت حیوانات برای غذا خوردن چیه؟
لازم نیست دلیلشون رو توی ذهنشون بیارن که بگیم نیت کردن... همین که گرسنگیشون اونها رو به سمت غذا میکشه یعنی نیتشون رفع گرسنگی هست...
پس اغلب ماها در غذا خوردن با حیوانات مشترکیم... تازه اگر پست تر نباشیم... چون گاهی میگیم چون خوشمزه هست میخورم!!!!... اما حیوان همیشه به قدر نیازش میخوره... هر چقدر هم خوشمزه باشه وقتی نیازش برطرف شد دیگه نمیخوره
تاسوعا و عاشورای حسینی را به همه ى شما دوستان تسلیت عرض میکنم.
ان شالله عزاداریاتون قبول بشه و حاجت روا بشید.
التماس دعا
امروز خیلی روز سختی هست برای مطلب علمی و استدلالی نوشتن...
از ابتدای هفته در فکرم می آمد که من چطور میخوام روز جمعه مطلب "ماهیت علم " رو بنویسم
همیشه هم برام سوال هست که اون روحانی هایی که جانی دارن چطور شب تاسوعا و عاشورا رو میتونن حدود نیم ساعت چهل دقیقه حرفهای استدلالی بزنن... چون حال حزن و اندوه بر انسان غلبه میکنه...
و غالبا هم دیدم اگر در شبهای اول مثلا چهل دقیقه بحث خودش رو پیش میبرد و بعد ذکر مصیبتی میکرد توی شبهای آخر نهایتا ده دقیقه تا یک ربع بحث شبهای قبل رو دنبال میکرد و بعد مابقی جلسه رو به ذکر مصیبت میپرداخت...
در بین یاران و اهل بیت امام حسین هر چند احوالات همه شون انسان رو متاثر میکنه اما احوالات دو نفر خیلی منو ویران میکنه
یکی حضرت ابوالفضل و دیگری حضرت زینب
شاید دلیلش این باشه که هیچ کدوم به اندازه این دو بزرگوار در ولایت امام حسین، ذوب و محو نشده بودن...
حالات حضرت زینب بعد از عاشورا تا وفاتش انسان رو بیچاره میکنه...
یادمه اولین باری که به صورت جدی و عمیق برای واقعه کربلا اشک ریختم در سال آخر دوره دانشجویی ام بود
ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود * * * این حرفهای مرثیه خوانان دروغ بود
ای کاش این روایت پر غم سند نداشت * * * بر نیزه‌ها نشاندن قرآن دروغ بود
ای کاش گرگ تاخته بر یوسف حجاز * * * مانند گرگ قصه‌ی کنعان دروغ بود
حیف از شکوفه‌ها و دریغ از بهار کاش * * * بر جان باغ داغ زمستان دروغ بود
چرا امام حسین علیه السلام روز عاشورا یک جرعه آب برای طفلش نتوانست بیاورد آن وقت رو می‌زند به سپاه دشمن آن هم چه سپاهی. و می‌داند که چه اتفاقاتی هم خواهد افتاد چرا؟
