امر خیر!!

سکانس اول:

-سلام علیکم

-سلام علیکم...بفرمائید

(صحبت های اولیه)

-برای امر خیر تماس گرفتم...

حق یا هوی؟؟ صبر یا بی تابی؟؟

می خواستم یک کاری انجام بدم
مونده بودم درسته یا نه...
بعد به ذهنم افتاد،فلانی...
این کار رو از روی کم صبری داری انجام میدی یا چون کار درستیه؟؟

در واقع: کارت از روی هوای نفسته یا بخاطر خدا؟

خودت کلاهتو قاضی کن...
بعد دیدم از روی عجزه و بی صبری،نه از روی حق بودن کار..

به او بگوئید دوستش دارم...

دو سه سال پیش، تو همین مجاز آباد،  یه بنده خدایی یه سوالی پرسید که از دیدگاه قرآن، فلان چیز، چی میشه؟

یه آدرس هم داده بود که برید فلان صفحات قرآن را بخونید...

آقا ما اون صفحات را زیر و رو کردیم اما چیزی نصیبمون نشد...بعد که جواب را گفت دیدم عجب...جواب کاملا واضح بوده اما اصلا توجه نکرده م....علتش هم این بود که به ارتباط آیات، پشت سر هم توجه نمی کردم....

از اون موقع بود که وقتی قرآن می خونم میگم بله...این آیه اینو میگه و بعدیش اینو..در نتیجه میشه این...

و خب این مطلب را از اون بزرگوار به یادگار دارم....خدا حفظش کنه هر جا که هست....

ان شاء الله امروز ختم قرآن این ماه شروع میشه...به نظرم یه کم بیشتر تامل کنیم روی آیات تا ان شاء الله این تاملات، عملیاتی هم بشن....

محفل قرآنی شهریور ماه

بسم الله الرحمن الرحیم...

الحمدلله این ماه سی نفر اعلام حضور کردند...
بنابراین از دهم شهریور ان شاء الله شروع میکنیم که یک ختم بیست روزه رو ان شاء الله داشته باشیم....

شیوه قرائت ختم هم به همون سبک سابق هست...
روزانه یک صفحه
به نیابت از شهدا
برای سلامتی و ظهور صاحب الزمان...

اگر دوست داشتیم شهدای هر روزمون رو به هم معرفی میکنیم که خیر دیگری هم داشته باشه این طرح...

لیست سی نفره است
پس به شماره ی ثبت شده ی خودمون روزانه سی تا اضافه باید بکنیم تا شماره روز بعد به دست بیاد...

ان شاء الله که خدا برکت و نور قرآن و همراهی شهدا رو در زندگی هامون به ما بچشونه و همگی از سرفرازان در مقابل چشمان مهدی فاطمه باشیم...

لباس یا شخصیت خود فرد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

دو سه سال پیش بود اواسط تابستان دلم خواست یک روزی کت و شلوار بپوشم توی اون گرما، دیدید آدم از لباسهایی که میپوشه و یک نواختی خسته میشه و دوست داره برای مدتی حتی کوتاه لباسی متفاوت از لباسهای روز قبلش بپوشه ...

قیافه مو شطرنجی کن!!

تقریبا دیشب آخر وقت بود که دیدم ای دل غافل فردا شنبه است...هیچی ننوشتم!!! از بس همه کارها در هم شده دیگه حساب روزها از دستم در رفته!!!

با خودم گفتم صبح، بعد از نماز می نویسم...صبح شد...نماز را که خوندم، گوشیمو برداشتم که بنویسم اما نورش چنان هیپنوتیزمم کرد که نصف نوشته ها را تو خواب نوشته بودم(لبخند)

تازه همون اولی ها را هم با غلط املایی!!!