از کودکان میشه درسها آموخت:
مثلا وقتی هنوزنوزاد هستن کلا با اشک و زاری به مطلوبشون میرسن... (این یک اصل هست در نظام هستی)
البته اینها منافاتی با تلاش و تحصیل و تدبیر نداره...
اگر نگاه عادت زده مون رو کنار بذاریم و بدونم این نوزاد ضعیف هم جندالله هست اصول و کدهای فراوانی رو برای خودسازی ازشون فرا میگیریم...
من بیچاره ی نگاه نوزادها در دو سه ماه اول تولدشون هستم... وقتی نگاه حیرت زده شون رو میبینم از نگاه عادت زده خودم خجالت زده میشم...
اما مطلبی که میخوام عرض کنم چیز دیگه ای هست: