این جمله خیلی خوب و سنگینه:
همیشه دلم می خواست راجع به این تصویر بنویسم....
یه جذابیت عجیبی داره...
پرده راهرو وسط خونه رو این روزا گرفتن که زحمت بکشن و بشورن
می گفت هر از گاهی یه گوسفند می گرفتم و قربونی می کردم و بعدش یه آبگوشت مشتی و کلهم اجمعین رو می بردم یه جائی برای نیازمندان..
هر بار یه جا می بردم، بعد تا اینکه یه موسسه معلولین ذهنی پیدا کردم و دیگه می بردم برای این بنده خداها...
تو این فعالیت ها هم یه خانم مسن هم کمکم می کرد...اوون بنده خدا هم از اینا بود که چادر که سر می کنند فقط دماغشون پیداست(لبخند)....
