یاقدیر

آخر شب بود، تنها بودم، داشتم توی اینستا میچرخیدم، بعد یک سال دوباره کلیپ خاطره اربعین اون فرد رو دیدم، داشت غذا میخورد و اون فرد نذر کرده بود چون چیزی نداشت که خرج زائرین امام غریب کنه سایه بشه برای زائرین ...

منی که خیلی سخت گریه میکنم گریه‌ام گرفت، واقعا ماها هیچ کاری برای امام حسین علیه السلام نمیکنیم ... خیلی ادعا هم داریم ...

به فکر فرو رفتم

این که برای امام حسین علیه السلام پول خرج کنیم خیلی خوبه و باید این کار رو انجام بدیم ولی توی واقعه عاشورا امام برای چند نفر پیام فرستاد که به کاروان ملحق بشن، بعضیا گفتن که خودمون نمیتونیم بیایم بگو چیا نیاز دارید براتون بفرستیم

شمشیر، اسب، زره و ...

امام گفت من هیچی نمیخوام

خودتون رو میخوام

اینجا آدم به این میرسه که یه سری جاها ائمه خودمون رو میخوان نه مال و امکاناتمون رو

پس مهم تر از همه اینها خرج کردن خودمون هست

خیلی از کارها هست تو این دستگاه که نیاز به خودمون داره

سعی کنیم خودمون رو خرج کنیم

حتی به کفش جفت کردن این دستگاه، استکان شستن، دیگ شستن و ...

مثل آب باش، نقش خودت رو تو این دستگاه پیدا کن و سریع شکل بگیر ...