مهم ترین جمله امام خامنه ای (مدظله العالی) در سال 1392 از نظر مردم انتخاب شد :
خدمت همه دوستان مجازی و حقیقی
سلام علیکم
کم کم داره پرونده سال 92 با همه خوبی ها و بدی هاش بسته میشه و کلی پستی و بلندی با کلی خاطرات تلخ و شیرین توی ذهن هامون نقش بسته ، ایشاالله که بلندی ها و خاطرات شیرینش توی زندگی هاتون بیش از بقیه موارد بوده باشه ..
البته این سال عوض شدن چیز خاصی نیست و هر روز ما شماره اش عوض میشه ، هر ماه ما شماره اش عوض میشه و هر سال هم شماره اش عوض میشود ولی چون این سالی یک بار است تفاوت دارد ... چون بهار می آید و فصل تغییر و شکفتن است کمی برایمان فرق دارد وگرنه که روز همان روز است و زندگی ادامه همان زندگی ..
اما باید از طبیعت درس آموخت و کمی تغییر کرد و شکفت ..
سال 92 برای من سالی پر از درس ، پر از تغییرات و عنایات بوده شکر خدا که شکرش را نمیتوان به جای آورد .. البته معمولا دعب من این است که تلخی ها را فراموش میکنم و اصلا در خاطرم نمی ماند ...
و اما دنیای مجازی در سال 92 برایم خاطرات خوبی بر جای گذاشت که امیدوارم در سال جدید بهتر از پیش و بالنده تر باشم در این محیط .
و اما سال 93 را آرزو میکنم که سال ظهور مهدی فاطمه (عج) و منتقم خون و سیلی مادرش باشد و سالی پر از برکت و سلامتی و خوشی برای شما و ان شاالله مکرر زیارت قبور ائمه علیه السلام نصیبتان گردد.
در نوروز که به دیدار اقوام میروید هم حرمت ایام فاطمیه را نگه دارید و هم در دیدارتان قاتلین حضرتش را لعن نمائید.
ان شا الله بر فرض حیات فردا عازم راهیان نور هستیم
سال تحویل دوکوهه ، حسینیه شهید همت..
ان شاالله دعا گوی همه دوستان هستم ..
شما هم برای ما دعا کنید ..
.
.
.
از دوستان خواهشی دارم :
در این مدت برداشتشان را نسبت به این جانب ، نه تعریف کردن ، صرفا برداشتشان را از شخصیت و نوشته هایم برایم مکتوب کنند ، اگر انتقادی ، یا پیشنهادی راجع به خودم یا وبلاگ فانوس جزیره دارید منتظر و خوشحال میشوم .
عاقبت همه مان ان شاالله ختم بخیر شود .
دل نوشت :
التماس دعا از همه دوستان
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند :
همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ علیه السلام در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.
(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید: ج 2، ص 449 )
ادامه مطلب دغدغه های فرهنگی و دل نوشت ..
نمیدونم باید از کجا شروع کنم به نوشتن و از کجا شکرت را بجا بیارم .. معمولا ما چیزهایی که داریم به چشم نمیاد و بهشون فکر نمیکنیم و شکر داشتنش رو بجا نمیاریم .. و وقتی اونارو از دست میدیم تازه متوجه میشیم که چه سرمایه ای رو از دست دادیم و تازه به درگاه خداوند روی میاریم ...
و گاها وقتی که اون چیزی رو که از خدا میخوایم به دست میاریم بازهم فراموشی و عدم شکر ..
این بازی دنیاست و فراموشی ما ..
و خدایی که خیلی مهربونه و همیشه آغوشش به سمت ما بازه و هر وقت که باشه منتظر ماست تا باهاش حرف بزنیم ..
حتی دم مرگ هم آخرین جایی که قبض روح میشه زبان است ، برای این که شاید پشیمون بشیم و بهش صداش کنیم .
