قدم پنجم ... این مُحرّم با خودم شرط می کنم که ...

اینکه هر سال محرم بیاد و من گریه کنم ، خیلی خوبه ... ولی این گریه باید در زندگیم اثری داشته باشه ...

به قول حاج آقای مسجد ما ، درسته که در حدیثی از امام صادق علیه السّلام هست :

مَن بَکی أَو أَبکی أَو تَباکی فی مُصیبهِ الحُسین حُرِّمَت جَسَدَهُ علی النار و وَجَبَت لَهُ الجَنَّه ...

هرکس در مصیبت امام حسین بگرید یا بگریاند و یا ( اگر گریه اش نیامد ) خود را به حالت گریه بزند ؛ جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می گردد.

 

اما اگر معنی این حدیث رو خوب نفهمیم ممکنه به حدیث شک کنیم ، در صورتی که امثال این حدیث درباره فضیلت گریه بر امام حسین زیاد هست و قطعا از احادیث معتبر هست...

پس قضیه چیه ؟؟

اینکه عمر سعد هم وقتی شنید چطور اباعبدالله را شهید کرده اند گریه کرد پس حتما بهشتی می شود؟؟

اینکه کسی در طول سال هر گناهی خواست بکنه و بعد توی محرم برای امام حسین گریه کنه پس میره بهشت؟؟

پس اگه اینجوری باشه ، عدالت خدا چی میشه ؟؟ فرق یه نفر که در طول سال رفتار مومنانه ای داره با اونی که در طول سال حواسش به مسائل دینی نیست پس چی میشه؟؟

قدم چهارم ... این روزها بیشتر سکوت کن و اشک بریز ...

 * در فاصله ی میان ولادت تا وفات انسان ، در فاصله ی میان آن زنده شدن و این زنده تر شدن ، تجربه ها و آزمون ها وخطاها و ... را زندگی می نامیم و هرکسی فرصتی دارد کوتاه یا کوتاه تر برای این زندگی و هرکسی مسیری را ، شیوه ای را ، حالی و حالتی را برای این زندگی برمی گزیند و گاه ، حتی بی آنکه بداند و بخواهد ، در شیوه ی این زندگی به کسی که پسندیده و دوستش داشته اقتدا می کند و در آخرت هم بر اساس همین زندگی و همین چگونگی با همان که مثل او بوده و شبیه او شده محشور می شود...

این خلاصه داستانی است که برخی بیهوده طولانی اش می کنند!

وقتی کسی را دوست داشته باشیم ، در دنیا مثل او می شویم و در آخرت با او محشور خواهیم شد ... حتی اگر کاملا در آن سطح و مرتبه نباشیم ، همین همدلی و انس و ارتباط ، آرام آرام ما را به او نزدیک می کند و به او شباهت می دهد ، آن چه او دوست دارد و می پسندد دوست خواهیم داشت ، آن چه او خوش ندارد نخواهیم خواست اندک اندک حتی رفتارهای عادی مان به او نزدیک تر و شبیه تر می شود. همان طور که امیرالمومنین علیه السّلام فرمود:"حتی اگر بردبار نیستی ، تلاش کن که خود را بردبار نشان دهی و حالت بردباران را پیدا کنی ، چرا که کمتر پیش می آید کسی خود را به گروهی شبیه سازد و از آنان نشود."

وقتی حماسه ای به عظمت قیام و شهادت حسینی ، تاریخ را به دو نیمه ی قبل از عاشورا و بعد از عاشورا و جغرافیا را به دو پاره ی کربلا و غیر کربلا تقسیم می کند ، زندگی هر انسانی هم یا این سوی خط است یا آن سوی خط.هر انسانی چه بداند و چه بخواهد و چه نداند و نخواهد ، یا کربلایی هست ... یا نیست و اگر هست یا نیست ، در هرکدام ، درجاتی و مراتبی و قدری و اندازه ای دارد .

در سبک زندگی اش،در خوراک و پوشاکش ، در حرف زدن و خندیدنش ، در معاشرت و دوستی هایش،در ظاهر و قیافه اش،در موضع گیری سیاسی و روابط اجتماعی اش ...

ما باید این چند روز دنیا را حسینی زندگی کنیم تا در آخرت حسینی باشیم و به شمار آییم ... * (1)

قدم سوم ... سلام حضرت دلبر ...

شاگرد: استاد، چکار کنم که خواب امام زمان(عج) رو ببینم؟
استاد: شب یک غذای شور بخور،آب نخور و بخواب. شاگرد دستور استاد رو اجرا کرد و برگشت.
شاگرد: استاد دیشب دائم خواب آب میدیدم!‏ خواب دیدم بر لب چاهی دارم آب مینوشم،کنار نهر آبی در حال خوردن آب هستم! در ساحل رودخانه ای مشغول...!
استاد فرمود: تشنه آب بودی خواب آب دیدی‏؛‏ تشنه امام زمان(عج) بشو تا خواب امام زمان(عج) ببینی !

قدم دوم ، عبور از راحت طلبی ...

خدا: بنده ی من نماز شب بخوان و آن 11 رکعت است.
بنده: خدایا من خسته ام نمیتوانم.
خدا: بنده ی من 2رکعت نماز شفع بخوان و 1 رکعت نماز وتر.
بنده: خدایا برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.

خدا:  بنده ی من قبل از خواب این 3 رکعت را بخوان.

بنده: خدایا 3 رکعت زیاد است.
خدا: بنده ی من فقط 1 رکعت نماز وتر بخوان.
بنده: خدایا امروز خیلی خسته ام راه دیگری ندارد؟.

خدا: قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله..

بنده: خدایا من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم میپرد.

خدا : همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن بگو یا الله.
بنده :  خدایا هوا سرد است!نمیتوانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم.
خدا : بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برایت حساب میکنیم.
بنده اعتنائی نمی کند و می خوابد!!!!
خدا : ملائکه من! ببینید آنقدر ساده گرفتم اما او خوابیده است.
خدا : چیزی به اذان صبح نمانده او را بیدار کنید دلم برایش تنگ شده است امشب با من حرف نزده.
ملائکه : خداوندا 2بار او را بیدار کردیم اما باز خوابید.
خدا :  در گوشش بگویید خدا منتظر توست.
ملائکه :  باز هم بیدار نمی شود.
خدا : اذان صبح را میگویند هنگام طلوع آفتاب است.ای بنده ی من بیدار شو نماز صبحت قضا میشود.
ملائکه :  خداوندا نمیخواهی با او قهر کنی؟
خدا : او جز من کسی را ندارد....شاید توبه کرد.
بنده من هنگامی که به نماز می ایستی من آنچنان گوش فرا میدهم که انگار همین یک بنده را دارم و تو چنان غافلی که گویا صدها خدا داری  …

 

قدم اول ... بسم الله ...

نگاه مصطفی بی اختیار ارمیا را و نمازش را ترجیح داد.

- السّلام علیکَ ایّها النّبی و رحمة الله و بَرَکاتُه . 

  السّلام عَلَینا و علی عِباده الله الصّالحین.

باز هم مکث همیشگی ارمیا . به اینجای نماز که می رسید صورتش در هم می رفت.فکری به پیچیدگی و درهم ریختگی موهایش به جای روی سر ، توی سرش ریشه می دواند:

 

- من چه ربطی به بندگان صالح خدا دارم؟ شاید خدا خواسته مرا مسخره کند. من با ...

و بعد گناهان کوچک و بزرگش را به یاد می آورد. خجالت مثل برق گرفتگی می لرزاندش و بعد هم متوجه مکث زیادش می شد.

-السّلامُ علیکُم و رحمة الله و بَرَکاتُه.(1)