"فقط یک جمله در باب اربعین عرض کنم؛ آمدن اهل‌بیت حسین‌بن علی(ع) به سرزمین کربلا، فقط برای این نبود که دلی خالی کنند یا تجدید عهدی بکنند؛- آنچنان که گاهی بر زبان‌ها جاری می‌شود- مسأله از این بسیار بالاتر بود.
نمی‌شود کارهای شخصیتی مثل امام سجاد(ع) یا مثل زینب کبری(س) را بر همین مسائل عادی رایج ظاهری حمل کرد، باید در کارها و تصمیمات شخصیت‌هایی به این عظمت در جست‌وجوی رازهای بزرگتر بود.
مسألۀ آمدن بر سر مزار سیدالشّهدا(ع)، در حقیقت امتداد حرکت عاشورا بود.
با این کار خواستند به پیروان حسین‌بن علی(ع) و دوستان خاندان پیغمبر و مسلمانانی که تحت تأثیر این حادثه قرار گرفته بودند تفهیم کنند این حادثه تمام نشد؛ مسأله با کشته شدن، دفن کردن و اسارت گرفتن و بعد رها کردن اسیران خاتمه پیدا نکرد؛ مسأله ادامه دارد.
به شیعیان یاد دادند اینجا محل اجتماع شماست؛ اینجا میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد، هدف جامعۀ شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعۀ مسلمین را باید به یاد هم بیاورید. تشکیل نظام اسلامی و تلاش در راه آن حتی در حد شهادت، آن هم با آن وضع! این چیزی است که باید از یاد مسلمانان نمی‌رفت و خاطرۀ آن برای همیشه زنده می‌ماند. آمدن خاندان پیغمبر، امام سجاد(ع) و زینب کبری(س) به کربلا در اربعین به این مقصود بود."
(خطبه‌های نمازجمعه تهران، 24/7/1366، به نقل از کتاب «آفتاب در مصاف»، انشارات موسسۀ انقلاب اسلامی-دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای، ص236.)
------
پیوست: بخشی از سخنان استاد پناهیان در باب اربعین
------
پی نوشت 1: نمیدونم این پست رو در کدوم یک از موضوعات قرار بدم..
ائمه... شهدا... شهدای معروف..(مگه معروف تر از حسین هم هست؟)
سیاسی....
امام زمان...(اجتماع چند میلیونی متحد و با یک اشتراک بزرگ قلبی و یک آرمان عقلی به نام ظهور)
فرهنگی...
مبارزه با نفس؟! (توصیه ها رو بخونید..در مورد سعه صدر و صبوری و ایجاد محبت بین افراد)
جنگ نرم... (هیچ مقابله ای بهتر از اجتماع و وحدت نیست.. اربعین نمایش اقتدار جامعه ی مسلمانه..)
پی نوشت 2: عنوان رو به عمد اینطور انتخاب کردم که ارتباط مستقیم با مطلب نداره،زحمت بکشید و فایل پیوست رو بخونید.
