فانوس جزیره

بچه که بودم از این فلفل ها می خوردم اما الان دیگه نه...بدم هم نمیاد ها اما تمایلی هم ندارم...

ولی یه مسئله جالبی که وجود داره اینه که خوردن این فلفل ها همیشه با سلام و صلوات همراهه(لبخند)

یعنی اصلا نمیشه تشخیص داد که این فلفل در چه وضعیته؟!..

گاهی فلفل های کوچولو شیرینند و فلفل بزرگ ها، تند...گاعی بر عکسه...

گاهی فلفل های سبز کم رنگ، شیرینند و فلفل های سبز پر رنگ، تند....گاهی بر عکسه...

خلاصه که نمی تونی با اطمینان بگی الان وضعیت چطوری؟!!...برای همین اونهایی که حرفه ایند!! یه تیکه از سر فلفل جدا می کنند و اونو بو می کنند....اگه تند باشه بلافاصله میگن اوه اوه اوه..این خیلی تنده و همون اول کار می ذارنش کنار...

اما اون فلفل هایی که از روی بو نمیشه تشخیص داد را باید مزه کرد...و باز همون ماجرا اتفاق میفته منتهی اینبار طرف به صورت خیلی شتابان، میگه آب را بده که دهنم آتیش گرفت!!(لبخند)

ولی نکته ای که وجود داره اینه که بعضی ها همین فلفل را نخ می کنند و می ذارن که قرمز بشه و واویلا از تندی اون موقع....

دو زار فلفله ها اما وای وای وای وای...

تفکر نوشت:

ظاهرت که عصبانی باشه و تند خو، می ذارنت کنار همون تند خوها...هی نگو که یه ژست اخلاقیه!!..هی نگو که من ظاهرم خشنه اما باطنم یه دل دارم اندازه یه گنجشک...هم ظاهرت و هم باطنت باید درست باشه...

ژست تندخویی بگیری باهات کاری می کنند که واقعا تندخو بشی...حالا تندخویی یه مثال بودها...هر خصیصه دیگه ای همینطوره...پس چه بهتره که رو به خوبی بری...

می فرماید:"و من یتق الله، یجعل له مخرجا"

تقوا پیشه کنی، خدا راه را بهت نشون میده...

چه راهی؟

راه متقی شدن بیشتر را...