می بینی فایده نداره...پیام میدی...جواب نمیده....
کم کم نگران میشی...
چی شده که جواب نمیده؟!..دلت هزار راه میره...
دوباره شماره می گیری....اینبار خاموش نیست اما جواب نمیده!...صبر می کنی...دوباره شماره می گیری..."Call waiting...لطفا منتظر بمانید"
منتظر می مونی....دوباره زنگ می زنی....دوباره "دینگ....دینگ...دینگ...دستگاه مورد نظر، خاموش می باشد...The mobile is off"...
بعد از کلی ماجرا، بالاخره ارتباط برقرار میشه...اما تو دیگه اون حالت اول را نداری....اولش با روی خوش و پر از شادی و نشاط زنگ زده بودی اما الان پر از نگرانی و اضطراب...به طرف میگی کجایی؟ چرا جواب نمیدی؟ پیامم به دستت نرسید؟
میگه چرا رسید. حالا چیکار داشتی اینقدر زنگ می زدی؟...!!!!
اینجاست که می خوای کله طرف را بکنی....حالا اصلا کلا هدفت این بود که حالشو را بپرسی ها....
در خوش بینانه ترین حالت، سریع خداحافطی می کنی و ارتباطت با طرف کمرنگ میشه....به همین راحتی....
تفکر نوشت:
خدا چقدر می خواد حالتو بپرسه و جواب نمی دی؟....
هی زنگ می زنه...."حی الصلاه..."
برای خدا همیشه آماده باش
یاحق