فانوس جزیره

اینو شنیدین؟!

آرزوهایت را جایی بنویس و یکی یکی از خدا بخواه، خدا یادش نمیره اما تو یادت میره چیزی که الان داری آرزوی دیروزت بود.

من از سال 88 یه دفتر دارم که بعضی شبها تو این دفترم به خدا نامه می نویسم.

واسه خدا از آرزوهام می نویسم از درد دلهایی که جز به خودش به هیچ کس دیگه نمیشه گفت، از شادی ها و موفقیتهام براش می گم و ازش تشکر می کنم.

یه روز یکی از دوستام مسیجی برام ارسال کرد که واسم جالب بود، همون متنی بود که بالا نوشتم. آرزوهایت را جایی بنویس...

بعد از خوندن پیام یه خودکار برداشتم و رفتم سراغ دفترم و شروع کردم به خوندن نامه ها و زیر تمام آرزوها و حاجتهایی که داشتم و برآورده شده بود خط کشیدم. دفترم پر از خط خوردگی شده بود.

اینجاست که می گن خدایا چه بی حساب و بی صدا می بخشی و ما چه حسابگرانه تسبیح می گوییم.

و چقدر خدا بی صدا دعاهامو مستجاب کرده بود و من فراموش کرده بودم...

همچنان که داشتم نامه های قدیمی رو مرور می کردم متوجه شدم خیلی وقتهایی که سراغ دفترم رفتم درست زمانی بوده که یا مشکلی داشتم و دلم گرفته بود یا حاجت و دعایی داشتم. نمی گم تو شادی هام نامه ننوشتم ولی خب در مقایسه با نامه های دلتنگیم خیلی کمتر بود. اونوقت بود که فهمیدم شاید به ظاهر مشکل یا حاجتی داشتم ولی باعث شده بود خدا رو بیشتر صدا بزنم و ارتباطم با خدا قویتر شده بود.

چه خوبه که تو شادی ها بیشتر به یاد خدا باشیم.

تو دفترم بارها درباره حاجتی با خدا حرف زده بودم که سالها بود برای برآورده شدنش دعا می کردم ولی دعام مستجاب نشده بود. بماند که سر همین برآورده نشدن حاجتم چقدر پیش خدا گلایه کردم که خدایا مگه نگفتی بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را، پس چرا دعام مستجاب نمیشه؟!!...

تا اینکه دیدم تو یکی از نامه هام نوشتم خداجونم ممنونم که اون دعامو برآورده نکردی (اینجا دارم می گم اون دعام تو دفترم با جزئیات نوشته بودم).

اونوقت بود که فهمیدم گاهی وقتها آرزوها و حاجتهایی داریم که به صلاحمون نیست ولی نمیدونیم و برای برآورده شدنش اصرار می کنیم!

البته زمانی که داشتم اون نامه های گلایه آمیز رو می خوندم یعنی قبل از اینکه به این نامه آخری برسم موقع خوندن اون گلایه ها شرمنده می شدم چون حالا دیگه فهمیده بودم چرا دعام مستجاب نمی شد...

چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شر شما در آن است و خدا می داند و شما نمی دانید. (سوره بقره/ آیه 216)

پی نوشت: خدایا بابت اونروزهایی که غرق شادی بودم و فراموش کردم ازت تشکر کنم و بابت اون گلایه هام ازت معذرت می خوام. خدایا بابت دعاهایی که مستجاب کردی و اون دعایی که صلاحم نبود و مستجاب نکردی ازت ممنونم.