فانوس جزیره

سلام مومن...

از قرن قبل تا الان، نتونستم اینجا خدمت برسم و محبت شما را جواب بدم...شرمنده ام...

در این ایام، برای ما هم دعا کنید لطفا

سلام مومن...

ممنونم...ایام بر شما هم مبارک...

اختیار دارید...

حالا ما که دنبال پول هستیم، تکلیف چیه؟(لبخند)

سپاس...طاعات همه قبول حق باشه ان شاء الله

عارضم خدمت شما که منشاء نور که خود خداست. خودشم که پنهان نیست.

قرآن و عترت هم که هستند..

اما در مورد اینکه امام زمان، امام غایب هست، خب می تونه نباشه. چطوری؟
در معنای ظاهری، غیب به معنی پنهان بودنه، یعنی امامی که از نظرها پنهانه، ولی در در معنای باطنی، یعنی امامی که برای عالم غیب هست.

امام زمان در بین مردمه، همه هم می بینیمش ولی نمی شناسیمش. به حدی این دیدن، اتفاق میفته که گفته شده وقتی ظهور اتفاق افتاد و همه امام رو شناختند، براشون عجیبه که ایشون رو هزار بار دیدن ولی نمی دونستند این شخص، امام زمانه.

حالا عالم غیب چیه؟
یعنی عالمی که شما، با چشم سر نمی تونید اونو ببینید، به عبارت دیگه هر چیزی که قابل شهود نیست و در عین حال وجود داره و قابل درکه. مثال بزنم..شما در جایی دچار مشکل میشید و به دنبال یکی می گردید که کارتون رو حل کنه. با اینکه گفته شده هیچ کس نمی تونه اونو حل کنه. اما شما باز این توسل رو دارید. باز تو دلتون به یکی التماس می کنید. این امید داشتن رو نمیشه با چشم سر دید، بلکه شما اون رو احساسش می کنید. حالا هر چقدر معنویت شما قوی تر باشد، این احساس، واقعی تر است. به حدی که انگار به شما الهام میشه که مثلا فلان کار خوبه یا بد. این الهام شدن، خودش نوعی وحی هست. یعنی شما در یه سطحی از عالم غیب وارد شدید.

در ابتدای سوره بقره، توضیح میده که افراد متقین، کسانی هستند که به سعادت می رسند. و از خصوصیات این افراد، اینه که به عالم غیب، یقین دارند. یقین داشتن هم یه مرحله بالاتر از ایمان داشتنه. مثلا ما ایمان داریم که میت نمی تونه حرکت کنه، ولی باز می ترسیم با میت، تنها بمونیم. این یعنی یقین نداریم.

بگذریم..
امام موسی کاظم سلام الله علیه و آله در حدیثی می فرمایند این متقین، شیعیان ما هستند.

حالا امام زمان، قرار نیست ظهور کنه، قراره ما بریم به عالم غیب. یعنی وقتی بشر به مرحله ای رسید که رفت به عالم غیب، امام غایب رو هم می بینه.
امام زمان می فرمایند: برای فرج من دعا کنید که فرج شما هم هست.

چون اگه ما بریم به عالم غیب، یعنی شیعه امام شدیم. یعنی به اون سعادتی که قرآن وعده داده می رسیم.
این همون حکمت خداست که بشریت به تعالی برسند.

در مورد سوال سوم:
امام زمان قرار نیست بیاد و این کارها را بکنه. هموطور که عرض کردم، ما قراره بریم به عالم غیب. حالا وقتی کسی رفت به عالم غیب، یعنی متقی شد، چه بسا خودش دل می کنه از اطرافیانش. چون شکاف بین اونها زیاد میشه. چرا؟ چون ارزش ها و غیرارزش ها، تعریفش متفاوت میشه..

تو همین فیلم مختار، که هزار بار تلویزیون پخش کرده، دو برادر بودند که یکی در سپاه مختار بود و دیگری در سپاه مخالف. هر دو هم می خواستند برادر دیگر رو با خودشون همراه کنند. چون از منظر هر کدام، سپاه خودشون، بر حق بود.
هیچ کدام هم حاضر نشدند که سپاه خودشون رو ترک کنند. اما در نهایت، معلوم میشه که حق با کی بوده.


حالا یه سوال..
اگه قرار شد نعوذ بالله من نوعی، با ظهور امام زمان، در جایگاه مخالف باشم چی؟ بازم دعا می کنم برای فرج؟...جواب اینه که اولا تلاش کن این اتفاق نیفته، ثانیا دعا کن عاقبت به خیر بشی...

ان شاء الله مطلب رو رسونده باشم