یادم نیست این عکس مربوط به چه سالیه...شاید حدود 10 سال پیش یا کمتر یا بیشتر...اما همین حدوده...
منطقه عملیاتی فتح المبین...
عملیات فتح المبین، روز دوم فروردین سال 1361 با رمز یا زهرا سلام الله علیها و آلها شروع میشه...همون عملیاتیه که بچه های رزمنده تفال زدند به قرآن و آیه "انا فتحنا لک فتحا مبینا" اومد...
این عکس در ابتدای مسیر زائران انداخته شده...
یه نگاه به تصویر بکنید...به نفرات اون...به اون بسیجی واکس زن...به اون برادری که پا برهنه داره کفش ها را جفت می کنه...به اون برادری که کفش هاشو در میاره و شاید داره می پوشه...
به خود کفش ها و نه بهتره بگیم به پاپوش ها...
از انواع دمپائی بگیر تا انواع کفش..
دمپائی چرمی، پلاستیکی...حتی لا انگشتی
کفش ها هم که الی ماشاء الله...کتونی، مجلسی، نیم بوت...
بعضی از کفش ها، جوراب هم دارند....
حالا پاپوش های سمت راست را با سمت چپ مقایسه کنید...بعضی هاشون، جفت شده اند..بعضی نه...حتی حالت رفتن صاحبشون را حفظ کرده اند...
ولی سمت چپی ها همه مرتبند...یعنی اون برادر، داره پاپوش های تمیز شده را مرتب می چینه...
پاپوش هائی که اون بسیجی مخلص نشسته داره تمیز می کنه...بدون هیچ ادعائی...
میزکارش هم یه صندوق پلاستیکی با چفیه ای از جنس همونی که سرش انداخته...خیلی ساده...
پاپوش ها را مرتب می کنه می سپره به نفر بعدی تا مرتب بچینه...
تفکر نوشت:
وقتی وارد میدان جهاد میشی، اولا ایمان داشته باش که "کار اگر برای خداست، چه بکشیم چه کشته بشیم، پیروزیم"..پاپوش و همه متعلقاتت را بذار و برو...نگران هیچی هم نباش...
فرقی هم نداره که تعلقاتت تا چه حدیه ...چه بسا تعلقات تو برای دیگری، در حد دمپائی لا انگشتی باشه...
مسیر جهاد فی سبیل الله را هر کی رفته دست خالی بر نگشته تا وقتی که خاک پای جهادگران را روی سرش می ذاره...تا وقتی که خودش بی آنکه تعلق خاطری پیدا کنه، متعلقات تو را راست و ریس می کنه که آب تو دلت تکون نخوره...
بند تعلقاتت را باز کن اما بند پوتینت را محکم ببند که زمین گیر نشی...
امروز آخرین شنبه سال 1396 شمسی است...
خیلی این مطلب را تکرار کرده ام...اما محض یادآوری، عرض می کنم که حضرت زهرا سلام الله علیها و آلها روزهای شنبه به زیارت شهدا می رفتند از این بابت که هفته را به یاد شهدا شروع کنند...
دارم فکر می کنم این شنبه وصل میشه به سال دیگه...ان شاء الله کل سال آینده با شهدا باشیم...اصلا چه خوبه که شهید بشیم...
پارسال همین روزها کسانی مثل محسن حججی، نوید صفری، محمد حسین حدادیان، محمد رضا بایرامی و خیلی های دیگه حضور داشتند و الان پیش ارباب بی کفنند...
نمی دونم باید تا کی اسیر این هواهای نفسانی باشیم و فقط غبطه بخوریم که فلانی هم شهید شد...فلانی هم..فلانی هم...
امیر المومنین علی سلام الله علیه و آله فرمود:"شهادت، مرگ را به جلو نمی اندازه"
پس بیخودی فکر نکن که اگه دو زار کار نیک کردی، از عالم غیب یه تیر میاد و صاف می خوره تو قلبت و فیلم هندی میشه و میشی شهید فلانی...نخیر...اصلا از این خبرها نیست...
"شهادت را به بها می دهند نه به بهانه"
همدیگه را حلال کنیم این روزهای آخر...
هر کی هم کسی را حلال نکرد، اعلام کنه که بریزیم سرش و تا می خوره، بزنیمش بلکه حلال کرد(لبخند)
خدا را قسم بدیم به اسم اعظمش که امسال، دیگه سال ظهور باشه...
این خط آخر یک طرف!