لحن آیه آنقــدر صریح و بى چون و چراست ، که یک جورایی حرص آدم درمى آید!!! «کتب علیکم الصیام...»؛ «روزه بر شما نوشته شد!» جاى اعتـراضى هم نیـست! /: کسى هم نیــست کــه از او بپـــرسم: «کى گفتـــه؟! اصــلا چرا بایــد قبول کنم؟! توى این هواى گـرم، هفده هجده ساعت بــراى چه نباید چیزى بخورم؟!»
بعد، چهره درهم میکشم و میخواهم کولى بازى دربیاورم و فرار کنم از این تکلیف اجبارى...!! اما نمیتوانم!
