فانوس جزیره

بسم رب شهر رمضان

لحن آیه آنقــدر صریح و بى چون و چراست ، که یک جورایی حرص آدم درمى آید!!!
«کتب علیکم الصیام...»؛ «روزه بر شما نوشته شد!»
جاى اعتـراضى هم نیـست! /:
کسى هم نیــست کــه از او بپـــرسم: «کى گفتـــه؟! اصــلا چرا بایــد قبول کنم؟! توى این هواى گـرم، هفده هجده ساعت بــراى چه نباید چیزى بخورم؟!»

بعد، چهره درهم میکشم
و میخواهم کولى بازى دربیاورم
و فرار کنم از این تکلیف اجبارى...!!
اما نمیتوانم!

چون پشت بندش میگویـد: «لعلکم تتقون»...
پندارى که گفتـه باشد:« بلکه شما آدم شوید! ادب شوید!»
بعد از این، آرام تر مى شوم...

به فــکر فـرو میروم و چند بارى آخــر آیه را مى خوانم...

کسى هست کـه حــواسش به مـــن هست و میخواهد آدم تر بشوم،
میخواهد مثل بچه مثبت ها قبول کنم و دل به معلمم بدهم و بدانم که او، دلش بندگى مى خواهد.....

خب...
منطقا و قلبا
من قبــول میکنم!

پی نوشت:
خدا جانم،
من
پــاى تــو و احکام تــو،
مى ایستم...

تو هم بیا و آقایى کن،
و آن شاید و اماى "لعلکم" را بــردار!
بیا و ما را قبـول کن!
ما را آدم کن...

سلام.

تقبل الله اعمالکم...

روز ششم هم گذشت...!
چند وقت دیگه هم می‌گیم ماه رمضان تموم شد...

درسته نسبت به قبل کمی بهتر میشیم،
روزه داریم می‌گیریم بالاخره!!
ولی....
وقتش نرسیده واقعا بیایم زیر پرچم خدا!؟
یک نگاه کوچیک به زندگی بکنیم...
جنس دعاهامونو ببینیم...

خدا میگه من هدایت رو فرستادم، می‌خوای شاکر باش، می‌خوای کافر.
اما یک جا دیگه میگه: وقتش نرسیده برگردی!؟
انگار چشم انتظار ماست....
خدا به اون عظمت، در مقابل ما به این کوچیکی!!

اعمال ماه مبارک خیلی مهمه‌ها،
اما کاش فقط عمل نباشه...
کاش ما رو عاشق خدا کنه....

عاشق بشیم، آدم میشیم....

التماااااااااس نوشت:

برای دل هم دعا کنیم.