ما الان با این پله ها کار داریم....
پله ها مدل های خاصی هستند...
ساده ترین حالت پله، همین پله های معمولیه که همه جا می بینیم...
یه سری پله ها، به صورت مارپیچ هستند...یعنی همینطور که بالا میری، مسیر دچار پیچشه...
یه سری پله ها، ارتفاعشون کم و عرضشون زیاده...این نوع پله ها در تخت جمشید زیاده...چون طرف با اسب از پله ها بالا می رفته، پله ها را این مدلی ساخته اند...
یه سری پله ها هستند که ارتفاعشون زیاده برای همین زود خسته میشی...خیلی از ساختمانها این مشکل را دارند...برای همین افراد جرات نمی کنند از پله بالا برند...
یه سری پله ها، ارتفاع زیاد دارند اما نیروی کمکی هم دارند به اسم برق!
خلاصه که مدلها زیاده...
نکته ای که این وسط وجود داره اینه که مغز انسان، در بالا رفتن از پله، سریعا ریتم پله را حساب می کنه...یعنی شما به طور ناخودآگاه، حالت پله در ذهنتون جریان پیدا می کنه و بدون دغدغه مسیر را طی می کنید...اما اگه این پله ها، منظم نباشند، مغز دچار سردرگمی میشه...مسیر را طی می کنه ها اما به سختی....
دارم فکر می کنم این پله های ترقی هم از این نوع هستند...اصلا شما نمی تونی بگی همه موفقیت ها، یکسانند و یا همه کارها یه مدل هستند...
بنابراین راه پله موفقیت از این مدله که مرتب باید حواست باشه پاتو کجا می ذاری...مرتب باید پله بعدی را ارزیابی کنی....
ان شاء الله از این پله ها با موفقیت بگذریم...
سال تحصیلی جدید را به همه محصلین، صمیمانه تبریک میگم...
ღ*•.¸ســـــــائِلُ الزَّهــــرا¸.•*´ღ
