همیشه یه چیزایی بین همه مردم جهان با هر دین و ملیتی که دارند مشترکه، هیچ، بین موجودات دیگه هم وجود داره...یکی از این موارد "تشکر کردنه"
یادمه چند سال پیش که شرق آسیا، دچار سونامی شده بود یه بنده خدایی تو آب بوده که می بینه یه کروکودیل میاد سمتش....خلاصه داشته وصیتشو می کرده! که یهو کروکودیله میره زیرش و این بنده خدا را میبره سمت خشکی..بعد این بنده خدا یادش میاد که قبلا به این کروکودیله چند باری غذا داده بوده...
خلاصه که "تشکر کردن" یه خصلت اخلاقی خوبه که بسیار بسیار هم به اون سفارش شده اما علتی که باعث شد امروز راجع به این موضوع بنویسم این بود که متاسفانه و با کمال تعجب!، یه سری همکار جدید پیدا کردیم که زبان تشکر که ندارند هیچ، تشکر کردن سایرین را هم مسخره می کنند؟!!!و عجیبتر اینکه همکاران قدیمی از ترس مسخره نشدن، همرنگ جماعت اونها شدند؟!!!!
نکته بسیار جالبتر اینه که معتقدند با این افراد، باید مثل خودشون عمل کرد؟!!!و خبر ندارند که خودشون هم کلا پاشون را گذاشتند جای پای اونها....
تفکر نوشت:
زبان تشکر نداشته باشی، همیشه توقعاتت از دیگران بالاست...کم کم کار به جایی می رسه که میشی یکی مثل نمرود...مثل فرعون....
حواست باشه که:
"شکر نعمت، نعمتت افزون کن
کفر، نعمت از کفت بیرون کند"
نماز یکشنبه های ذی القعده فراموش نشه...
سما بانو
