"...اشداء علی الکفار رحماء بینهم"

آری رحماء بینهم

مردان و زنان مومن همواره نسبت به یکدیگر مهربان و دلسوزند.

آنها حتی به یکدیگر مشتاق اند

اما اشتباه نکن

آنها به عاقبت بخیری یکدیگر مشتاقند

و تو مبادا به دنبال این اشتیاق در خنده های مستانه

یا پارتی های شبانه

و یا نگاه های موذیانه بگردی،نه

که باید آن را در چشم های به زیرافکنده مردان

گام های سنگین زنان

پوشش ساده مردان

و حجاب موقرانه زنان بیابی.

و نهایت این اشتیاق را نیز در برخوردهای محترمانه

اما سردشان درخواهی یافت.

آخر مگر نمی دانی که آنان مدام با خود حدیث نفس می کنند:

هان! ای نفس، مراقب باش.

مبادا طوری لباس بپوشی

یا سخن بگویی

و یا رفتار کنی

که دل برادر و یا خواهر مسلمانت

بخاطر تو

به لرزه بیفتد.

دلی که حرم الله است.

آری مردان و زنان مومن

با پوشش عفیفانه،

رفتار نجیبانه

و گفتار محترمانه

پیوسته یکدیگر را به حق و صبر توصیه می کنند.


و بدان

که آنها نسبت به غیر خودشان نیز بسیار مشتاق و دلسوزند

و تو می توانی این اشتیاق را در امربمعروف و نهی از منکرشان دریابی.

آخر آدم وقتی کسی را خیلی دوست دارد

نمی تواند نسبت به خطایش بی تفاوت باشد.


فقط نکته ای در این بین وجود دارد

و آن اینکه

این اشتیاق و محبت

و این مهربانی و دلسوزی اهل ایمان را

جزء خردمندان

در نمی یابند.



+راستی جامعه و تمدن دیگری را می شناسی که مردمانش این چنین نسبت به هم دلسوز باشند؟

مثلا جامعه به اصطلاح متمدن اما متوحش غرب که شالوده اش بر منیت شکل گرفته و مردمانش یکدیگر را جز به "من" دعوت نمی کنند؟