بسم الله الرحمن الرحیم

از کجا شروع کنم ،‌ نمی‌دونم ...
اما امروز روز راهیان نور است
یاد همه تلاشگران این عرصه که به فیض شهادت نائل آمدند گرامی باد ،‌ اگه بخوایم اسم بگیم خیلی اسم داریم که بگیم و شاید اسم شهید بزرگواری از قلم بیافته ولی خوب زیاد هستند . روحشان شاد.
این که رهبر عزیزمون خودش میره توی مناطق و بین زائرین حاضر میشه و از جنگ و شهادت و خاطرات و اهمیت برگزاری و شرکت در این اردوی معنوی میگه خیلی ارزش داره و دل نشینه .
این که برای خودت یه جایی روی خاک انتخاب کنی و با شهدا خلوت کنی خیلی لذت بخشه ،‌ چند کلامی باشهدا درد دل کنی
ولی ...
انصافا برگزاری یه اردوی راهیان نور خیلی توان می‌گیره و سخته ولی خوب این عشقی که وجود داره که چند نفر برن و از شهدا مدد بگیرند و با توان و روحیه بالا برگردند به شهر این انگیزه رو به آدم میده که باز هم پیگیری کنه که یه کاروان ببره مناطق عملیاتی جهت تجدید بیعت باشهدا ...
چند شب قبل داشتم یه متنی می نوشتم برای زائرین امسال که بهشون بدم
شکر خدا امسال هم این توفیق به ما داده شد که بتونیم خادمی یه کاروان راهیان نور رو انجام بدیم. و این جای شکر بسیار دارد.
به قولی اون مناطق که یه مشت خاک بیشتر نیست ولی چنان جذبه و کششی داره که کسی که نرفته باشه نمیدونه یعنی چی و تا نری درک نمی‌کنی ...
بهترین کاری که میشه کرد در حوزه فرهنگی و دفاع مقدس و انتقال فرهنگ جهاد و شهادت در این مناطق است.
پیشنهاد دارم به دوستانی که تا بحال نرفته اند حتما به این سفر بروند.
دلم برای راهیان نورهایی که قبلا توی اسفند و بهمن به همراه دانش آموز ها می‌رفتم تنگ شده ، اون موقع ها مناطق خلوت بود و بکری خاصی داشت ، حال و هوای دانش آموزان هم که دیدنی
خیلی دوست داشتم که امسال دانشجویی برم ولی چون عید هم باید برم نشد که هماهنگ بشه رفتنم