فانوس جزیره

در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان ، همه غصّه ها می رود. چون هزار غصّه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد .

هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد. در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی!

 اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحبخانه را حفظ کن  .

ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم . آداب میهمانی را باید رعایت کرد . باید در بدو ورود صاحبخانه را ملاقات کرد ، بعد هرجا که گفت بنشین نشست و هرچه پذیرایی کرد بهره برد و به صاحبخانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیت آنها را نکرد.

مهمان تا صاحبخانه را ملاقات نکرده و ندیده است فکر می کند اصلاً مهمان نیست و به دزدی آمده است ؛ لذا تا صاحبخانه را نشناخته است باید خیلی احتیاط کند . امّا وقتی که صاحبخانه را شناخت و دید ، دیگر هرچه خواست می خورد . تنها وظیفه مهمان این است که هرچه صاحبخانه گفت بکند و هرچه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیز دیگری می خواهم .

اکرموا الضیف ولو کان کافرا : به مهمان حتّی اگر کافر باشد کرم نمایید و او را اکرام کنید . اگر خود را مهمان خدا دیدی ، هرچه باشی ، خدای کریم حتماً تو را کریمانه دست گیری و اکرام می نماید .

 وقتی مهمان می شویم خوبست تمام عیار مهمان شویم .

از عارفانه های حاج محمد اسماعیل  دولابی(ره)

+ پی نوشت: در مشهد مقدس، نزد امام رئوف، دعاگوی تمام همسنگران هستم.

++ شنیدنی نوشت: سخنان حاج محمداسماعیل دولابی با موضوع امام رضا(ع) و رضا شدن ایشان.

+++ جمعه نوشت: مسافر جاده های دور! قدری زودتر بیا!....

بیا که داشتن آرزو های دراز برازنده دل مومن نیست....

اللهم عجل لولیک الفرج