سفر نوشت :
سه شنبه 93/5/14 ساعت 22 اینجا بامِ ، بامِ ایران است.
قبلا چند سال پیش تر آمده بودم اینجا را زیارت و تمسک جوئیده بودم اما از آن روز تا این روز تغییرات کمی کرده است اینجا و کمی بهتر شده و کمی رسیدگی کرده اند به این موقعیت .
می پرسید بامِ ، بامِ ایران کجاست؟ شما هم مثل همکار و راننده ما که اهل این شهر است نمیدانید بامِ ، بامِ ایران کجاست؟ خوب اینطوری می گویم برایتان:
بامِ ایران که شاید خیلی هایتان بدانید کجای ایران اسلامی و عزیز واقع شده است ، بله درست حدس زدید بامِ ایران همان شهرکرد است مرکز استان چهارمحال و بختیاری را می گویند ، شهری که بلندترین ارتفاع را در ایران دارد(1) اما بامِ ، بامِ ایران کجاست؟
تپه ای در شهرکرد است که تقریبا وسط این شهر که هشت شهید گمنام در سال 81 روی آن به خاک به امانت سپرده اند. اینجا مامنی است برای هم دوستداران شهدا و هم آنهایی که می خواهند کل شهرکرد را از بالا ببینند و زیر پایشان باشد.
بدین ترتیب می شود بامِ ، بامِ ایران ، برای همکارم گفتم که کجا رفته بودم ، چون تنهایی رفتم ، فردا شبش رفت و وقتی برگشت گفت از تپه نور الشهدا خیلی از شهرها بهتر است و جزابیت بیشتری دارد ، اگر از این شهر عبوری کردید و خصوصاً شب به شهرکرد رسیدید حتما سری به بامِ ، بامِ ایران بزنید.
اینجا هوای شهدا با هوای شهرکرد یعنی بهترین هواها باهم تلفیق شده اند ، اگر محدودید نداشتم کمی بیشتر اینجا می ماندم و تنفس بیشتری می کردم ...
هوا هوای شهید است اینجا ...
هوای رقیقِ بامِ ، بامِ ایران ...
(1): به خاطر همین ارتفاع روز پایان کار پرواز را انداختند ساعت 20 که آفتاب نباشد تا هواپیما بتواند پرواز کند ، اما وقتی رسیدیم فرودگاه اعلام کردند تا رفتن آفتاب نمی توانیم پرواز کنیم ، به خاطر همین ارتفاع شهر .
سقوط هواپیمان آنتونوف 140 را با 48 مسافر خدمت همه خانواده های گرامی آنها تسلیت عرض میکنم ، از شنیدن خبر خیلی ناراحت شدم ، چند روزی است که به این مسئله فکر میکنم و از خدا میخوام که مرگم مرگ معمولی نباشه و با افتادن این اتفاق به زبان آمدم و نوشتم ، خداکنه که الکی نمیرم ، حداقل به درد بخورم کمی ، حتی با مرگم ، اصلا دوست ندارم توی بستر بمیرم یا اینطور یا خیلی معمولی یا توی تصادف و اینها (اللهم الرزقنا توفیق شهادت فی سبیلک ، عجل ، عجل ، عجل) ، به قول سید بزرگواری که ته دیدار خانواده شهدا همیشه به شوخی این دعاها رو میکنه و امسال دو نوع بهش اضافه کرده بود خدایا ما رو نوبتی نکن ، لگنی نکن ، پوشکی نکن و یکی دیگه که همه هم آمین میگن و می خندند.
که افق نزدیک است
و خدایی بیدار
که در این نزدیکیست
که تو را می بیند
و به عشق تو همه حادثه ها می چیند
که تو یادش افتی
و بدانی که همه بخشش اوست
و همینش کافیست.