یا ناصرنا
هنوز که هنوزه نمیدونم سال به سال داریم بزرگتر میشیم، پختهتر میشیم، تجربهدار تر میشیم یا فقط داریم زندگی مکنیم.
هنوز داریم رشد میکنیم یا از یه جایی به بعد فقط زندگی میکنیم
بار دادیم یا هنوز دنبال این هستیم که ریشهها رو قوی کنیم
با گذشت زمان چی رو به دست میاریم و چیا رو از دست میدیم
با نشون دادن سالروز تولد داریم پیر میشیم یا به مرگ نزدیک
خلاصه که در همه حال محکوم به خوشحال بودن هستیم
برای اینکه اطرافیان ناراحت نشن
پس باید شاد بود
سلام مومن. جزاکم الله خیرا
ایام بر شما دوبله سوبله مبارک(لبخند)
یه مطلبی هست که میگه هر روز صبح که بیدار میشی، خدا را شکر کن که یه روز دیگه هم بهت فرصت زندگی داده...
حالا صبح رو گفته، شاید رو این حساب که آدم سر صبح، سرحال تره..
دارم فکر می کنم تولد هم همینطوره...خدا یه بار دیگه یادآور میشه که ببین، امروز سالروز تولدته، به دنیا اومدی که رسالتی را به انجام برسونی...پس بهونه نیار...
حالا این رسالت، سختی هم داره دیگه...از جمله اینکه "غم مومن، در دلشه و روی لبش لبخنده"
همه ما یه روزی بالاخره می میریم...اما به نظرم برای اون مرگ، نباید روزشماری کنیم، که حالا بهش نزدیک شدیم یا نه...چون اصلا معلوم نیست چه زمانی هست...اگه قرار بر روزشماری بود، خدا روزش رو معلوم می کرد، معلوم نکرده که کسی روز شماری نکنه...
بدیهیه که هر کاری یه شروع و یه پایانی داره... و شما یه قدم که از نقطه شروع فاصله بگیرید، به همون اندازه، یه قدم به نقطه پایان نزدیک میشید... اما این دلیل نمیشه که از همون یه قدم، فقط به پایان فکر کرد...
از مسیر باید لذت برد....
مسیر را دریاب...
خدا شهیدتون کنه به حق حضرت ابوتراب
یا علی