یاناصرنا

سلام

داشتم به آمار وبلاگ نگاه میکردم

هم امید بخش بود و هم نگران کننده، یه روزهایی مثل پریروز 4970 بازدید (ویو) داشته و یه روزهایی کم

آمار کل نمایش‌ها

آمار کل حضورها

تعداد روزهای ایجاد وبلاگ و ...

.

امیدش کجا بود

به آشنایی و روزهایی که اینجا نگاشته شده

به کارهایی که از اینجا کلید خورد در دنیای غیر مجازی و بخشیش اینجا مطرح شده

به انگیزه‌های ایجاد شده

به مطالب خوبی که به بهانه نوشته‌های معمولی خودم یادگرفتم

به شجاع شدن در نوشتن

به آشناشدن با خوبایی که شاید کم پیدا بشن

به دقت در رفتار و رشد

دقت به اطراف برای مطلب خوب ساختن و ساختن نگاهی خوب

.

اما ترسش کجاست

به اینکه نکنه این وقتی که از این افراد گرفتی و این همه ویو رفتی مطلب خوبی نداشته بودی و وقت مخاطب رو گرفتی و بدهکار باشی بهش

این که برای خدا نبوده باشه و ...

این که خودت عامل نبوده باشی و حرفی بزنی