سلام علیکم
وقتتون به خیر
الان که دارم می نویسم چند دقیقه ای بیشتر به اذان صبح نمونده...این لحظات خیلی به اجابت دعا نزدیکه...
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و جعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه
چند روز دیگه محرمه...محرم امسال یه جوریه...نمی دونم...انگار بیشتر همه داریم امتحان میشیم که واقعا با خودمون چند چندیم؟...
هی یاد اون سکه هائی میفتم که ابن زیاد برای کوفیان رو کرد و چشمشون کور شد و نرفتند به یاری حسین...
یاد اون وعده هائی که تا قتلگاه به رزمنده ها داده شد و برخی از یاری امام دست کشیدند...
از ترس جانشون...از ترس مالشون...از ترس آبروشون...از ترس ...
نمی دونم...
شاید هم از ترس فقر....
خدایا ما را عاقبت به خیر کن..
می دونی مستشهدین بین یدی امام زمان شدن یعنی هم شهید بشی هم موقع شهادت، امام را بالا سرت ببینی....
ان شاء الله نصیب همه مون بشه صلوات....
اما یه مطلبی هست...اگه حق الناس بر گردنمون باشه؟....که هست...
داشتم فکر می کردم همه مون به حق امام حسین، از هم بگذریم...تا ان شاء الله خدا هم به دل بقیه بندازه که ما را ببخشند...بدیهیه که این به معنی این نیست که عملاً تلاش برای احقاق حق دیگرانی که به گردن ما حق دارند نکنیم....
شهید مرتضی حسین پور(حسین قمی) نوشته بود -نقل به مضمون- من برای شهادت التماس نمی کنم...اون قدر تلاش می کنم که خودشون شهادت را نصیبم بکنند....
خدایا ما را هم به این مرحله برسون.....
ولی به دور از هر گونه تعارف، از طرف همه بچه های فانوس جزیره، ملتمسانه از همه بزرگواران حلالیت می طلبم...
خلاصه که تو همین ایستگاه شروع محرم، صلواتی همدیگه را ببخشیم...
این مداحی هم تقدیم به شما
... به دنبال حقیقت ...
