فانوس جزیره

هیچ وقت همچین فکری نکنید شما! آدم‌ها تا وقتی هستن می‌تونن مفید باشن.

سلام مومن. جزاکم الله خیرا

سلام 

سلام

سلام

سلام

یاد این جمله شهید آوینی افتادم  ... شاید بتونه به وظایف ماها اشاره ای داشته باشه :
(در واقعه کربلا و میتونه در هر جبهه حق علیه باطلی استفاده بشه)
آنهایی که رفتند کاری حسینی کردند و آنهایی که ماندند باید کار زینبی کنند وگرنه یزیدی اند ...!!!

وظیفه ما چیه؟!

سلام بزرگوار

وظیفمون که مشخصه..

سلام

مجددا سلام عرض شد...

خب برادر وصیتت رو نوشتی یا نه؟(لبخند)


عرض کنم که این دیالوگ را یادمه...دقیقا اون صحنه ای بود که حیدر زخمی و خونی اومد خونه و دید همسر شهید تو خونه شونه...
حالا برای چی خونی بود؟ چون داشت اون پسر شهید که الان شده بود دانشمند را تعقیب می کرد...اونم قالش گذاشت...موتور حیدر تو بارون، سر خورد و زخمی شد....

اینو برای این گفتم که چند تا وظیفه تو همین صحنه نشون داده شده...
اولا خود حیدر که هنوز پایبند آرمانیه که یه زمانی خودش و رفقای شهیدش براش جنگیدند...
دوما اون پسر شهید، که تو جبهه دانش، داره فعالیت می کنه..اونم فعالیتی که دشمن نمی تونه رشدش را ببینه...
سوما اون همسر شهید که نگران منحرف شدن نسل نو از آرمان نسل قبلیه و میاد اونو می سپاره به یکی از همون نسل...
چهارم..همسر حیدر...که می بینه شوهرش زخمیه و داره ازش خون میره اما غر نمیزنه...همراهی می کنه....
پنجم...باز خود حیدر...زخمی و خونیه اما وقتی اون عهد و پیمانش را بهش یادآور میشن، دردش فراموشش میشه...انرژی می گیره...


رسوندم مطلبو؟

کاری نداره به اینکه تو متولد زمان جنگ باشی یا نباشی؟ مهم اینه که تو آرمان شهدا را درک کنی..مگه محسن حججی، زمان جنگ متولد شد که برای همون آرمان، سرش را داد؟
اصلا چرا جنگ 8 ساله؟ مگه ما زمان پیغمبر به دنیا اومدیم که حالا بررسی کنیم وظیفه مون چیه؟
ما با اون آرمان کار داریم...ولو اینکه خودمون به مقصد نرسیم باید پیش بریم...
دقیقا دو امدادیه...چون ظاهرا اون نفر آخر میرسه به خط پایان ولی از نفر اول بگیر تا بقیه به اون کمک کرده اند...
نمیشه که طرف بگه من چه بدوم چه ندوم، به خط پایان نمی رسم، پس بی خیالش....نخیر...ما وظیفه داریم پیش بریم...و البته "لا یکلف الله نفسا الا وسعها"

اگه می بینی در یه مسیری افتادی که قبلا در اون مسیر نبودی این نشانه اینه که قراره تو این مسیر باشی...یعنی اونقدر در تو توانائی دیده شده، که تو را برای این کار انتخاب کرده اند....
وگرنه که چه بسیار افرادی که تخته گاز میان و تخته گاز هم کنار می کشند...


بنابراین اینکه نوشته هام به درد کسی نمی خوره و اینها را بریز دور...ما موظف به وظیفه ایم نه نتیجه...
البته که نباید سرسری نوشت ولی اینکه آیا نوشتنم به درد می خوره یا نه؟ اون دیگه وظیفه ما نیست...


خدمت این مومن- نرگس- هم عرض سلام و ادب دارم...
بابا رزمنده عددی نیست...جدیدا حرف هم نیست...والا...
به قول اون شهید که می گفت اون دمپائی را بردار بزن سر ما که مبادا دچار غرور بشیم...


حالا اگه قراره حقوق ندی برادر اون بحثش جداست ها(لبخند)

باز خدا خیره بده به دوستان، ما که خون جلوی چشمامونو گرفته بود(لبخند)




عاقبتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب
یا علی

سلام عزیز. مطلب خوب و تلنگر به جا و به وقتی بود. خدا کنه از خواب غفلت بیدار بشیم
ممنون از شما. موید باشید

واقعا وظیفم و نمیدونم

سلام مجدد 

سلام علیکم مومن
از این صحبت ها نفرمایید
شاید شما نوشته هاتون خیلی کوتاه شده باشه اما هیچوقت نبوده برای شخص من خیری نداشته باشه...
و غالبا هم اینکه ولو با یک جمله،یک عکس،مطلب رو منتشر میکنید و عرصه رو خالی نمیگذارید برام جالب توجه بوده...
واقعا اینکه دوستان فرمودند راسته، وبلاگ گروهی هست درست اما خودتون که ننویسید انگار بی روح میشه اینجا... یه حالیه انگار شما پدر وبلاگ باشید، وقتی ننویسید غربت میگیره فانوس رو:)

البته آخر همه عرایضم اینو بگم که از روی حواس سه خط بنویسید... :)

سال نو پیشاپیش مبارک....