دوران ابتدایی یه دبیری داشتیم_خدا عمر با عزت و عاقبت بخیری بهشون بده_ توصیه میکرد به آراستگی و زینت دادن دفترهای مشق و حساب و..

و جمله ای بود که موظف بودیم در صدر برگه هامون بنویسیم...حدیثی که بارها و بارها تکرارش میکرد و با رفتارش  عمل بهش رو گوشزد میکرد...

و جمله این بود...قال الصادق علیه السلام: النجاة فی الصدق...
 البته ما فقط می نوشتیم: نجات در راستگویی است...
نجات در راستگویی است؛شاید اولین حدیثی بودکه آموختیم و از بر شدیم...

نمیدونستیم یعنی چی...در واقع نمی فهمیدیم...و ایشون از فرصت ها بهره میبرد برای فهموندن این سه کلمه ی پرمعنا...

از طرفی پیامبر میگن،دروغ،کلید همه ی بدی هاست...پس صداقت چه عنصر مهمیه! یک تنه می ایسته جلوی همه ی بدی ها...

خیلی جالبه برام...چطور میشه وقتی اوضاع خیلی خرابه راست بگی؟

صداقت مبارزه با خودخواهیه وقتی بپرسن کار خطای کی بوده؟ بگی من...

صداقت توکل بر خداست وقتی بترسی از عاقبت کار

صداقت کلید حل نواقصه وقتی میخوای با خود واقعیت روبرو بشی...

صداقت با خویشتن فوق العاده مهمه....وقتی صادق باشی عیبت رو میپذیری و می بینی و در صدد اصلاح برمیای...و این میشه نهایتا نجات...نجات از لجن شدن،مبهوت در دنیا و منیت شدن...

چطور میشه دروغ کلید همه ی بدی ها؟؟


باید بهش فکر کنیم...

فکر،راه عقل رو روشن میکنه....


پ.ن: پست محفل قرآنی مون فراموش نشه...قرآن صدایت میزند....