برادر شهید محمودرضابیضایی تعریف میکرد
یک شب خواب حاج همت را دیدم؛ دقیقا در موقعیتی که در پایان‌بندی اپیزودهای مستند «سردار خیبر» هست! با بسیجی‌هایی که در فیلم کنار ماشین تویوتا منتظر حاج همت ایستاده‌‌اند تا با او دست بدهند، ایستاده بودم.
حاج همت با قدم‌های تند رسید کنار تویوتا. من دستم را جلو بردم و با او دست دادم و حاجی را در آغوش گرفتم تا معانقه کنم. هنوز دستش توی دستم بود که گفتم: «دست ما را هم بگیرید» و توی دلم نیتم از این حرف طلب شهادت بود که حاج همت در جوابم گفت: «دست من نیست!»
از همان شب این خواب و حرف حاج همت برایم مسأله شده بود و مدام فکر میکردم چطور ممکن است برآورده شدن چنین حاجتی دست شهدا نباشد.
همیشه فکر میکردم شهدا باید دست آدم را بگیرند تا باب شهادت به روی آدم باز شود. این قضیه بود تا یک شب که در خانه محمودرضا مهمان‌شان بودم خوابم را برای محمودرضا تعریف کردم. گفت: «راست گفته خب. دست او نیست!،»
بعد گفت: «من خودم به این رسیده‌ام و با اطمینان و یقین می‌گویم؛ هرکس شهید شده، خواسته که شهید بشود. شهادت شهید فقط دست خودش است.»
فقط دست خودش.....
به قول همون شعر قدیمی اگر آه تو از جنس نیاز است
در باغ شهادت باز باز است....
پی نوشت: بزرگواران شرکت کننده در ختم قرآن،این اولین معرفی من از شهیدی که امروز به نیابتشون میخونم....
شما هم مایل بودید،حرفی معرفی ای خاطره ای از شهدا برای ما بنویسید..
زندگی ابدیت را و نوشیدن آب حیات را...
آن وقت من؟
فقط می گویم
اللهم ارزقنا