فانوس جزیره

در دوران مدرسه، در درس عربی، یه سری اطلاعاتی یاد می گیری راجع به ثلاثی مجرد و ثلاثی مزید...

ثلاثی مزید با اینکه در ظاهر سخت نشون میداد اما تکلیفت باهاش معلوم بود...اما ثلاثی مجرد را وای وای وای وای...نه اینکه سماعی بود...فقط باید نگاه می کردی که تلفظ افعال چطوریه، همون طوری یاد بگیری...

در مورد ثلاثی مزید که 8 مورد بود، دو موردش خیلی شبیه بودند:

انفعل، ینفعل، انفعال، انفعل

افتعل، یفتعل، افتعال، افتعل

معلم گرامی، نمونه های مختلف سه حرفی میداد که بچه ها صرف کنن و اینها را یاد بگیرند...بعد خوب که بچه ها ذوق زده می شدند می گفتند انتظار از چه بابیه؟ 

همه بدون مکث داد می زدند"انتظار..انفعال"

در حالیکه از باب افتعاله....(لبخند)

اینجا بود که معلم نمونه، با لبخند حاکی از پیروزی، توضیح میداد که بله چنین است و چنان...

حالا فطر را صرف کن...

انفطر، ینفطر، انفطار...

انفطار یعنی شکفتن....انتظار یعنی صبر برای نظر کردن، دیدن

دارم فکر می کنم که 30 روز افطار کردی، روز عید فطر، جشن می گیری برای افطار کردنت...افطاری که منجر به انفطار خودت شده....بعد، این 30 روز انفطار چقدر ما را منتظر کرده...چقدر انتظار می کشیم؟

خدا نکنه تو صرف انتظار خطا کنیم.....الهی العفو....