فانوس جزیره

سلام

سلام:ان شا ءالله که بفهمیم

سلام
از اول که مطلب رو باز کردم و دو تا کلمه که خودنم گفتم بله.. مطلب از آقای صالح هست! :) از اول فهمیدم که قلم شماست! :)

حسرت؟!
اصلا همیشه به حسرت امتحان میشم..کاملا میشناسمش...به مغز استخوون که هیچچچ...اصلا ترکونده استخونامونو درد حسرت...
یه زمانی اونقدر فشار و سختی این حسرت بزرگ شد که ناخودگاه همش دست می کشیدم به صورتم و میخواستم وقتی دستم از روی صورتم کنار می ره همه چیز توی دنیا عوض شده باشه... همش این کار ومیکردم و اصلا دست خودم نبود... این حس از 12 سال پیش بوده و هنوزم هست...هعییییی...

کاش بفهمیم چرا امتحان میشیم و قراره چی یاد بگیریم توی این امتحان شدن ها... اون وقت اون اشک داغ هم اگر ریخته میشد بعدش دنیا روشن میشد نه این که احساس کنیم توی یه تاریکی ناتموم، بی حجم و بی وزن رها شدیم. اون وقت دیگه احساس نمیکردیم که کاش دستی بازوهامونو میگرفت و ما رو محکم اما گرم نگه میداشت و خیلی آروم روی زمین میذاشتمون و میگفت:
اروم باش الان روی زمینی. جات محکمه! نگران نباش...
اما فهمیدنی نیست...درکی نیست... و این بی توفیقی از کجاست؟ نمیدونم...

کاش شامل لطف همونی کسی بشیم که دنیا دستشه...
مگه لطف کنن وگرنه خودمون که هیچی نیستیم!

یا بقیة الله ادرکنا

هرچیز که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند
دوست عزیزم ای کاش خداوند راهنمای ما بنده ها باشن تا بتونیم راه و از چاه درک کنمیم و به این مغام برسیم که رسالتی که داریم و بفهمیم ...
برای همه انسانها آرزوی موفقیت و عشق حقیقی را دارم ...

واقعا روبرو شدن با خود درد داره...
وقتی همه تعاریف کنار میمونه و خودت میمونی و اعمالت
تازه پی میبری چقدر بدی و چقدر کمی و چقدر عقبی.
حسرت عذاب اورترین درده

اساساً و اصولاً فهمیدن، درد داره!

سلام مومن. جزاکم الله خیرا