دارم به این فکر میکنم که چرا یه آدم نباید به فکر خودش باشه؟! میگم که:
دوگروه داریم یکی وقتی مبتلا شد دیگه حواسش هست ،یکی مبتلا نشده حواسش هست...
مثلا میگن اگه از طبقه سوم بپری پات میشکنه،خب گروه اول که عاقل و صد در صد نمیپره ؛گروه دوم که میپره و پاش میشکنه ولی اگه دفعه بعد بهش بگی آدم میشه و نمیپره!!
یه گروه سومی هم اینجا ایجاد میشه که صدبار هم بگی بازهم میپره و همیشه زخمیه!(که دیگه تلاش نکنید اون آدم بشو نیست)
(آقا یه اعتراف مثالهای مردمو ببین مثالهای منو ببین!!) بگذریم میخوام اینو بگم که:
خب وقتی لب به شکایت باز میکنی و هی گِله و گِله و گِله پشت سر هم، عالم و آدمو بهم میریزی میشه چی؟ کفر...
کفر که کنی یعنی منکر حکمت خدامیشی ... یعنی صد بار خدا و پیغمبر و امام و آدم صالح بهت گفته هیچ کار خدا بی حکمت نیست،اگه گوش کردی و صبر کردی و شکرشو گفتی میشی جزء گروه اول؛اگه یبار گله کردی و بعدش حکمتشو فهمیدی و دیدی که داری زود قضاوت میکنی و از کارت خجالت کشیدی میشی گروه دوم، اما اگه نه هی همیشه گفتی خدایا چرا ؟چگونه؟ امر و نهی کردی میشی گروه سوم که برات متاسفم...
خوبه آدم به فکر خودش باشه و حواسش باشه یروزی با خدا هم قراره حساب و کتاب کنه... اونروز شرمنده میشی از این همه گله و شکایت....
حوصله داشتید این کلیپ رو ببینید "با این خدا زندگی کن"
*(ابتدای جمله رو کِش رفتم از نویسنده هایی چون مدیرمون،جناب صالح و رزمنده .... که اصولاپستهاشون فکرشده و درست حسابیه وگرنه خالی بستم الان فکر نمیکنم قبلا فکر کردم!)
اون قسمتش رو حذف کنید لطفا ، ما که اینطوری چیزی ننوشتیم (لبخند)
مطلب شما بهتر از ما است قطعا
یه شعری هست که همه ما بلدیم ، خیلی توش معرفت خوابیده
شکر نعمت ، نعمتت افزون کند
کفر نعمت ، از کفت بیرون کند
شنیدید که پول ، پول میاره ؟
شکر هم افزایش نعمت میاره دقیقا
(همین الان یه مطلب به ذهنم رسید که بنویسم) (لبخند)
من دقت کردم اینهایی که بیشتر غر می زنند و ناشکری میکنند بیشتر هم مشکل دارند و کمتر موفق هستند
عاقبتتون بخیر به حق حضرت ابوتراب