انسان موجودی تنهاست...

کسی نمی‌تواند از تنهایی و غربت ذاتیش رهایی پیدا کند...

خانواده و رفقا تا حدی می‌توانند این تنهایی و غربت را برطرف کنند ، ولی هیچگاه به طور کامل غربت انسان زائل نمی‌شود...

خدا انسان را طوری آفریده که تنهاییش فقط با خدا برطرف بشود...

از غربت و تنهایی گله نکنیم و آن را تقصیر این و آن نیندازیم...

 

ما از اول این نیاز را می‌فهمیم که به یک تکیه‌گاه نیاز داریم،

در کودکی پدر و مادر تکیه‌گاه ما می‌شوند.

وقتی بزرگ می‌شویم این نیاز برطرف نمی‌شود،

بلکه باید تکیه‌گاه بزرگتری پیدا کنیم...

کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند به خودشان اتکاء داشته باشند،

یا به این و آن تکیه کنند، خیلی اشتباه میکنند...

تنها تکیه‌گاه انسان خداست...

 

پ ن : بخشی از سخنان استاد پناهیان

 

 

خیلی وقتها شده که به خاطر تنهایی هامون ناراحت شدیم و از خدا گله کردیم ، غافل از اینکه خدا تو همون لحظه منتظر بوده تا صداش کنیم و بهش بگیم که هیشکی برام  مثل تو نمیشه ...!

 

درسته که ماها گناهکاریم و ناشکر اما خدا خودش گفته که اگر بندگان گناهکارم بدانند که چقدر مشتاق

توبه وبازگشت آنان هستم از شدت شوق می مردند...

 

خدایا ! اگر خودت را از من دریغ کنی ، چه خواهم داشت؟؟

 

 

تلنگر نوشت : تنها کسی می تواند از سیم خاردار دشمن عبور کند که در سیم خاردار نفس خود گیر نکرده باشد ...

(کلامی از شهید علی چیت سازان ، به مناسبت هفته دفاع مقدس ...)

 

 

تسلیت نوشت :  می شود به جواد الائمه ، جوان الائمه هم گفت ...

                                        یـــــــا  جــــواد  الائــــــــمه   علیه السلام  ادرکــــنــی ...